Ο πλανόδιος.....

Πλανόδιος απλώνει την πραμάτεια του..και περιμένει....
Μάτια ανοιχτά......αυτιά ορθανοιχτα....ν' ακούν  την πιο μικρή λέξη....
Όλες οι αισθήσεις του στο έπακρο.....
Περιμένει......τι περιμένει.....άραγε;....Ίσως και τίποτα....
Κι εκείνη η πραμάτεια....του μαγική....Αλλάζει σαν να καταλαβαίνει τις επιθυμίες των αγοραστών....
Παρατηρητής καλός....διαβάζει προσεκτικά τις ψυχές των υποψήφιων πελατών....
Δεν μπορεί να ζήσει χωρίς πελάτες.....Δεν έχει μάθει.....Τους έχει ανάγκη.....για να μπορεί να αλλάζει την πραμάτεια του.....
Συλλέκτης αντιδράσεων.....λέξεων.....συναισθήματων....μουσικών....εκόνων.....
Άριστος συλλέκτης....επιδέξιος πωλητής- πλανόδιος....κοιτά αδιάφορα το πλήθος....Έτσι φαίνεται...Έτσι δείχνει....
Κι όμως μόνο αδιάφορη δεν ειναι η ματιά του....
Πολλοί κοιταξαν την παραμάτεια του....Κάποιοι κοντοστάθηκαν...Κάποιοι σταμάτησαν.....Κάποιοι αγόρασαν.....Αγοραστές μιας πραμάτειας .....μαγικής....που αλλάζει ...σύμφωνα με τις επιθυμίες τους.....Πραμάτεια....αληθινή άραγε;.....Πραμάτεια ...ψεύτικη;.....Τι ειναι αληθινό και τι ψεύτικο....εξάλλου....

Εξάλλου τον πλανόδιο τον ενδιαφέρει να ...μένουν πάντα οι πελάτες....πελάτες του.....Να νιώθουν ικανοποιημένοι για πάντα ...με το προιον που αγόρασαν.....Πώς αλλιώς θα αισθανθεί άρχοντας των πωλήσεων ο πλανόδιος;

Κι αν κάποτε κάποιος περαστικός κοιτάξει ....κοντοσταθεί.....και σταματήσει μπροστά στην πραμάτεια αυτή......κι έχει εκείνη τη ματιά που κοιτά μέσα και πάνω απο τη μαγεία της ......κι αν καταλαβει.....το ψευτικο.....της πρόσωπο και ...παρόλα αυτα αγοράσει....τι ήταν αυτό που τον ώθησε άραγε.....Μηπως αυτός...τελικά κατάλαβε.....είδε......τι είναι αυτό που πραγματικά ήταν προς πώληση;

Μυστήριο.....αυτός ο περαστικός.....Ίσως κι αυτός....να είναι καλός συλλέκτης....κι είδε...κάτι αξιόλογο συλλογής......Ίσως και όχι......Ποιος άραγε να ξέρει.....Ίσως ούτε κι αυτός.....

There is fiction in the space between
The lines on your page of memories
Write it down but it doesn't mean
You're not just telling stories
There is fiction in the space between
You and reality
You will do and say anything
To make your everyday life
Seem less mundane
There is fiction in the space between
You and me
There's a science fiction in the space between
You and me
A fabrication of a grand scheme
Where I am the scary monster
I eat the city and as I leave the scene
In my spaceship I am laughing
In your remembrance of your bad dream
There's no one but you standing
Leave the pity and the blame
For the ones who do not speak
You write the words to get respect and compassion
And for posterity
You write the words and make believe
There is truth in the space between
There is fiction in the space between
You and everybody
Give us all what we need
Give us one more sad sordid story
But in the fiction of the space between
Sometimes a lie is the best thing
Sometimes a lie is the best thing