Αυτοί οι ποιητές

Αυτοί οι ποιητές

που δεν τους λένε ποιητές

Αυτοί με το τρελό το αίμα

Αυτοί οι αθορυβοι

Αυτοί που δε γράφουν

μηδένα στίχο

Αυτοί που νιώθουν

τον κόσμο

να χτυπά στα σωθικά τους

Αυτοί είναι.

Αλήθεια.

Αυτοί. 

Που αλλάζουνε

τον κόσμο.



© Δέσποινα Αυγουστινάκη

Εγώ ο υπέροχος

Τι φταίω εγώ;

Εγώ 

ο σωστός

Ο δίκαιος

Έτσι λέω

Κι αν έκλεισα τα μάτια 

τι μ’ αυτό;

Κι αν έκλεισα τ’ αυτιά

τι σε πειράζει;

Κι αν έκλεισα την πόρτα 

στην ευθύνη

δεν το ξέρεις;

Έτσι μου 'μάθαν

Ευθύνη εγώ καμιά

Οι άλλοι μοναχά

Εγώ αυτός

ο υπέροχος

ανεύθυνος υπεύθυνος

θα είμαι.

Εγώ αυτός που 

μού 'μαθαν  

Ο δίκαιος

Ο σωστός

Ο μόνος

πάντα



©Δέσποινα Αυγουστινάκη

Ταξίδι πάνω σε στίχο

"Υπάρχουν ταξίδια 
που προστίθενται 
στο αρχαίο χρώμα των ματιών."
                     Aurora Luque


Μ' αρέσουν τα ταξίδια

που διαχέονται

στο χρώμα των ματιών

Εκείνα που σε κάνουν 

να βλεπεις 

κάθε στιγμή 

τον κόσμο αλλιώς.

Πάντα με άλλα μάτια.

Τα ταξίδια εκείνα.

Τα μικρά.

Της κάθε στιγμής.

Αυτά που κάνουμε

δίχως να κινηθούμε.

Ταξίδια στιγμής 

που αλλάζουν 

τη ματιά

και τα μάτια.

Κάθε στιγμή

ένα ταξίδι μικρό 

που αλλάζει

το χρώμα των ματιών.

Το χρώμα του κόσμου.


©Δέσποινα Αυγουστινάκη

Είδες τι κάνει;

Είναι που την ευτυχία 

την ορίσαμε 

σε σημείο 

έξω 

του έσω κόσμου...

Είναι που 

τη διαβάσαμε κακώς

ως θέμα τύχης

Είναι που 

απλά μπερδέψαμε

το δεύτερο συνθετικό.

Ευ-τυγχάνω

Ευ-τεύχω

Το πρώτο τύχη

Το δεύτερο επιλογή

Είδες τι κάνει 

η ρίζα τελικά

έστω 

και μίας λέξης;



©Δέσποινα Αυγουστινάκη

Κενό ουσίας

Κενό ουσίας

η "απουσία" εκείνων

των άλλων 

των σημαντικών

που δεν πρόλαβες

ή δεν τόλμησες ποτέ

από σεβασμό

από φόβο

από ντροπή

από θυμό

από λύπη

να κάνεις κοινωνούς 

της ουσίας σου


©Δέσποινα Αυγουστινάκη