Το δώρο

Την άνοιξη

του πρώτου χρόνου

του δόθηκε

 το δώρο των λέξεων.

Πιστός τους

ως το τέλος των εποχών

έλεγε θα ’ναι.

Μα τώρα

τέλη φθινοπώρου

εκεί

στα ριζά του χειμώνα

ακόμα να αποφασίσει.

Ήτανε δώρο τελικά

ή

το κουτί της Παν – δώρας;

© Δέσποινα Αυγουστινάκη

I miss nothing

I miss  nothing

As nothing  I own

Nothing  I have

I just  love

And love

 is all I have

© Despina Avgoustinaki

Δεν μου λείπει τίποτα

μια και τίποτα δεν κατέχω

Τίποτα δεν έχω

Απλά αγαπώ

Και η αγάπη

 είναι όλα όσα έχω

© Δέσποινα Αυγουστινάκη

Για τούτο

Είναι που κόλλησε η ματιά

στο δάκτυλο

που στρέψαμε στον άλλο

Τα τρία δάκτυλα δεν είδαμε

Κείνα που την ευθύνη

 επι-στρέφουν σ’ εαυτόν

Είναι για τούτο

που είπαμε

«Για όλα φταίει ο άλλος»

 Για τούτο και

απόμεινε μονάχος του

 να κλαίει ο ουρανός

© Δέσποινα Αυγουστινάκη

Ο «λάθος» άνθρωπος

Όλα τα σωστά

για τους «λάθος» ανθρώπους

νιώθω πως

δεν τα κάναμε γι’ αυτούς

μα για να δώσουμε τροφή

στο Μεγάλο Εγώ μας.

Ποιος είναι ο «λάθος» άνθρωπος

εντέλει;

© Δέσποινα Αυγουστινάκη

Το μέτρημα

 

Είναι που μετράς τις ανάσες σου

 Κι όσο μετράς

 ξεχνάς να ζήσεις

© Δέσποινα Αυγουστινάκη