Ένα φεγγάρι λυπημένο

"Ένα φεγγάρι λυπημένο

ανάποδο χαμόγελο στα χείλη.

Δίχως απάντηση.            
         
Ερήμην λογικής.

Κι ένα γιατί,     

ιιιι  παρατεταμένο,

να σου ξεσκίζει την ψυχή. "         




©Δέσποινα Αυγουστινάκη

Στην προσδοκία

Στην προσδοκία ενός σ'αγαπώ

δίχως παζάρια   

λιγοψυχήσαμε.     
  
Το ονομάσαμε ουτοπία

και συνεχίσαμε

δίχως καμία προσδοκία

τα παζάρια...


©Δέσποινα Αυγουστινάκη

Κ α ι ν ο ύ ρ ι α μ έ ρ α

Καινούρια μέρα

σβήνει το μαύρο

σαν με γομολαστιχα.    

Το διορθώνει.

Πιάνει το μολύβι της

ξανά

να γράψει...

Δεν την τρομάζουν

ορθογραφικά

ή λάθη σύνταξης.

Του μολυβιού η μύτη

ελεύθερη αναπνέει.      
                              
Βαθιές ανάσες

του λευκού χαρτιού

Χαϊδεύει απαλά

Γλιστρώντας πάνω .   
                                               
Μη γελαστείτε.      
                         
Ενίοτε μουτζούρες

θε να κάνει.

Άλλοτε σκίζει

το χαρτί...

Τα γράμματα

πότε αχνά

ίσα που φαίνονται.          

Άλλοτε πάλι

έντονα

μεγάλα

υπογραμμισμένα.

Ποιες λέξεις άραγε

θα μείνουν στο χαρτί

να φαίνονται

για πάντα;

©Δέσποινα Αυγουστινάκη

Τι κι αν . . .

"Τι κι αν γυρίζεις γύρω της

και δεν τη φτάνεις

Τι κι αν ζαλίζει ο περίπλους

κι αποκάνεις

Τι κι αν νομίζεις στη στεριά

δε θα πατήσεις

Τι κι αν φοβάσαι στη γη τούτη

τ' όνειρο μη σβήσεις

Η ουτοπία πάντα θα απλώνεται

μπροστά σου

Θα είναι αυτή που ορίζει

την καρδιά σου.

Με μια καρδιά γεμάτη Ου - τοπία

Θα ταξιδεύουμε να βρίσκουμε  Ευ-τοπία"



©Δέσποινα Αυγουστινάκη

Μα να που μάθαμε

"Αυτό που τώρα
μας μαστιγώνει
είναι εκείνο
που αγαπήσαμε
Εκείνο που χορεύει
μέσα μας
τις άδειες νύχτες
Κείνο που μας μιλά
με λέξεις
ξένες
πια
Αυτό που τώρα
μας μαστιγώνει
είναι εκείνο
που νομίσαμε     
δικό μας         
Μα να που μάθαμε
ετούτη την αλήθεια   
πια    
Δικό μας       
δεν υπάρχει
Όλα ελεύθερα 
στον κόσμο  αυτό
Αυτή η ομορφιά του. "

©Δέσποινα Αυγουστινάκη

Η θεραπεία

"Θεραπεία λέξεων συνίσταται

μετά το πέρας της γραφής.
      
Αποσυνθέστε τις σε γράμματα  
     
Ανακατέψτε τα καλά 

να μην υπάρχουν λέξεις

Απλώστε τα να στεγνώσουν 

σε μέρος ηλιοθώρητο

Ανακατέψτε τα και πάλι

Ύστερα αφήστε τα

ελεύθερα

μόνα τους να στηθούν

σε λέξεις

Η θεραπεία ολοκληρωνεται

μόλις οι λέξεις

αγγίξουν

το άσπρο του χαρτιού"



©Δέσποινα Αυγουστινάκη

Τα πουλιά

"Τα πουλιά που ταΐζεις

Αυτά θυμούνται

Αυτά δε θεωρούν

την προσφορά σου δεδομένη

Μήτε και λένε

δουλοπρεπώς ευχαριστώ

Τίποτα τέτοιο

Έρχονται απλά

Φεύγουν απλά

Κι εσύ γεμίζεις,

δίχως ένα ευχαριστώ

Δίχως να περιμένεις "


 
 ©Δέσποινα Αυγουστινάκη