Καινούρια μέρα
σβήνει το μαύρο
σαν με γομολαστιχα.
Το διορθώνει.
Πιάνει το μολύβι της
ξανά
να γράψει...
Δεν την τρομάζουν
ορθογραφικά
ή λάθη σύνταξης.
Του μολυβιού η μύτη
ελεύθερη αναπνέει.
Βαθιές ανάσες
του λευκού χαρτιού
Χαϊδεύει απαλά
Γλιστρώντας πάνω .
Μη γελαστείτε.
Ενίοτε μουτζούρες
θε να κάνει.
Άλλοτε σκίζει
το χαρτί...
Τα γράμματα
πότε αχνά
ίσα που φαίνονται.
Άλλοτε πάλι
έντονα
μεγάλα
υπογραμμισμένα.
Ποιες λέξεις άραγε
θα μείνουν στο χαρτί
να φαίνονται
για πάντα;
©Δέσποινα Αυγουστινάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου