Το μπέρδεμα

 

Κι ακούστηκαν και πάλι

λέξεις που κάνουν θόρυβο

λέξεις που κάνουν κρότο

λέξεις ολέθρου

λέξεις ορυμαγδού

λέξεις ανείπωτου πόνου.

Κι εκείνες οι λέξεις ειρήνης

μπερδεύτηκαν κι αυτές

καθώς

όπως κάθε φορά

τις ντύσαμε σαν έπαθλο

και λάφυρο

πολέμου.

 

 

© Δέσποινα Αυγουστινάκη

 

 

English version

 

And we hear them again

words that make noise

words that clang

words of doom

words of din

words of unspeakable pain.

And those words of Peace

so confused

as

like all times

we dressed them as a prize

and a loot

of War.

 

© Despina Avgoustinaki

 

Η μυγδαλιά

 

- Κι αν έχει σύννεφα,

το φως της μυγδαλιάς

αρκεί να μας φωτίσει

-Μήτε η μυγδαλιά

μήτε το φως της μυγδαλιάς

μήτε τίποτις άλλο

Το φως υπάρχει μέσα μας

Μονάχα να το νιώσουμε

Κι όλα γίνονται φως

Με σύννεφο

με μυγδαλιά

με Φως

γινόμαστε Ένα

© Δέσποινα Αυγουστινάκη

Το όνειρο ζωή

Έτσι που λες.

Είναι κι ετούτοι οι άνθρωποι

που δεν το ξέρουν πως κοιμούνται

Κινούνται γύρω και

Μιλούν

Καγχάζουν

Φωνασκούν

Σιωπούν

Μαλώνουν

Πολεμούν

Κάνουν ειρήνη

Είναι κι ετούτοι οι άνθρωποι

που νιώθουν τ’ όνειρο ζωή

και ζουν δίχως να ζούνε.

 

© Δέσποινα Αυγουστινάκη

 

 

English Version

 

And that's the fact

Here are the people

that don't know they are asleep

They move around and

They talk

They giggle

They shout

They are silent

They quarrel

They fight

They make peace

Here are the people

that they take the dream for life

and live without really living.

 

© Despina Avgoustinaki

 

Στη μόνη ουσία

Κι εκείνα τα ματάκια τα σχιστά

με εκείνη τη ματιά που λέει

Πού ήρθα;

Τι είναι εδώ;

Τι κάνω εδώ;

Ποια είναι ετούτη η φωνή

που με καλεί

που με φωνάζει;

Κι εκείνα τα ματάκια τα σχιστά

που μόλις άνοιξαν στο Φως

μία η ευχή

να βλέπουν πάντα προς Το Φως

και να οδηγούν

με βήμα αργό και σταθερό

στην μόνη ουσία της ζωής

που λέμε

Αγάπη.

 

 

© Δέσποινα Αυγουστινάκη

 

 

Those  little eyes

with the look that says

Where did I come?

What is this place?

What am I doing here?

Who's is this voice

calling me?

Those  little eyes

which just opened to the Light

one wish

to always look towards the Light

and lead

with a slow and steady step

to the only essence of life

that we call

Love.

 

 

© Despina Avgoustinaki