Σάββατο 31 Μαρτίου 2018

Κι άκου



Κι άκου

Όλοι όσοι βάζουν

σε λέξεις 

και μοιράζονται 

τα μέσα τους

Αν δε σκύψουν

εντός τους

να χωθούν

Να λύσουν κάβο

Να σαλπάρουν

Να τους βρουν

Χύνουν αρρώστια έξω

Ακούς;

Κι άλλο φαρμακι 

ο κόσμος 

δεν τ' αντέχει



©Δέσποινα Αυγουστινάκη
 

Ένα ταξίδι μακρινό







Ένα ταξίδι μακρινό να κάνεις

Στου έσω εαυτού 

τα εξωτικά νησιά 

Στα σπήλαια 

Στα ξωκλήσια 


και στα όρη  


Μες στης ψυχής σου

τα βαθιά νερά

Εκεί να ξεπλυθείς

Να ξαποστάσεις

Να βρεις το φως

τα όνειρα που διψάς

Να βρεις 


Να δεις 

Ν'αγγίξεις

να μιλήσεις 


Να πεις

"Ταξίδι έκανα εντός

Ταξιδευτής του νου

Γαλήνη βρήκα"


©Δέσποινα Αυγουστινάκη

Παρασκευή 30 Μαρτίου 2018

Το ξέρει πια


Κείτεται η Ντία 

λουσμένη φως του δειλινού

σε μια γαλήνη επίγνωσης

Το ξέρει πια

Δεν προσδοκά

Δεν περιμένει

Μονάχα ζει 

το δειλινό της


©Δέσποινα Αυγουστινάκη

Πέμπτη 29 Μαρτίου 2018

Μόνο πατώντας άλλους



Είναι κι οι άνθρωποι αυτοί

που σου γελούν

που σ’ αγκαλιάζουν

σε φιλούν

Που σε γεμίζουν κολακείες

Είναι κι άνθρωποι αυτοί

που σαν την πλάτη σου κοιτούν

 να ξεμακραίνει 

μιλούν για σένα

σε πατούν

σε διαβάλλουν

Είναι κι οι άνθρωποι αυτοί

που αλλιώς να ξεχωρίσουν 

δεν μπορούν

Μόνο πατώντας άλλους


©Δέσποινα Αυγουστινάκη

Τρίτη 27 Μαρτίου 2018

Κόκκινο φόρεμα




Κόκκινο φόρεμα 

η χαμένη αθωότητα 

Φοράς το 

και θυμάσαι 

Τη μέρα που έκλαψες  

την παιδικότητα που χάνεις 



©Δέσποινα Αυγουστινάκη


Δευτέρα 26 Μαρτίου 2018

Κι ήταν εκείνη η ματιά


Κι ήταν εκείνη η ματιά 

όλες οι λέξεις  

που   επάλευαν 

στα μέσα 

Κι ήταν εκείνη η ματιά 

όλη η φωτιά  

που έκαιγε τα στήθια 

Κι ήταν εκείνη η ματιά 

ματιά δροσιάς 

ποτάμι ελευθερίας 


©Δέσποινα Αυγουστινάκη

Κυριακή 25 Μαρτίου 2018

Το παραμύθι



Γράφουμε παραμύθια 

Μα μην ξεχνάτε 

Το μεγαλύτερο 

Το ζούμε

 Κι αλήθεια

Μην μπερδεύεστε 

Το παραμύθι  

δεν είναι πάντα πρίγκηπα  

Είναι και δράκου 



©Δέσποινα Αυγουστινάκη


Σάββατο 24 Μαρτίου 2018

Πέμπτη 22 Μαρτίου 2018

Εδώ «Αφρική»




ΦΩΤΟ: Μιχάλης Ξεκαρδακης 22-3-2018
Εδώ «Αφρική»

Άνεμος σκόνης

Κίτρινος καιρός

Χάνει σε ανάσες

Εδώ «Αφρική»

Νερό

μήτε για δείγμα

Φυσά νοτιάς

Γέμισε σκόνη

και το μέσα μας

Ας βρέξει.

Ας βρέξει

έστω σταγόνα

Εδώ «Αφρική»

Διψούν

ως κι οι καρδιές μας.

©Δέσποινα Αυγουστινάκη

Σάββατο 17 Μαρτίου 2018

Είναι κι η σπίθα






Είναι κι η σπίθα

στην κόρη των ματιών

Αυτή που πάντα

ανάβει τη φωτιά

Και συντηρεί

τη ζέστα των ονείρων.

Εκείνη η σπίθα της ζωής

εντός μας.


©Δέσποινα Αυγουστινάκη


Πέμπτη 15 Μαρτίου 2018

Αυτοί που λέξη δε χρειάζονται

Πίνακας:Margaret Kean

Είναι κι αυτοί οι άνθρωποι 

που σου μιλάνε 

με τα μάτια

Αυτοί που λέξη 

δε χρειάζονται

παρά τις λέξεις των ματιών 

Είναι κι αυτοί οι άνθρωποι

που τους ακούς 

πριν να μιλήσουν.

Αυτοί που αθόρυβα γλιστρούν 

μέσα στις λέξεις 

και γίνονται κομμάτι 

του εαυτού σου.

Είναι κι οι άνθρωποι αυτοί

της άλλης συν-ομιλίας 

Αυτής της δίχως λέξεις


©Δέσποινα Αυγουστινάκη

Τρίτη 13 Μαρτίου 2018

Σε ’λέγαν όλοι





Σε ’λέγαν όλοι Αλήθεια.

Εγώ σε έλεγα Ματιά.

Κι είχες αλήθεια 

άλλη ματιά.

Κι είχες 

σε κάθε σου ματιά

άλλη αλήθεια.




©Δέσποινα Αυγουστινάκη 

Τετάρτη 7 Μαρτίου 2018

Δυο λέξεις μοναχά






Στην κραυγή που επνίξαμε

στη  λέξη που στερήσαμε

στο δάκρυ που κρατήσαμε

στο χέρι που αφήσαμε

στο γέλιο που σκοτώσαμε

στα μάτια που δακρύσαμε.

Στο χρόνο που χαλάσαμε

στην πλάτη που λυγίσαμε

στα έσω που χρεώσαμε

στ’ άδικα που φορτώσαμε

Δυο λέξεις μοναχά

Άνθρωπος

Συγγνώμη.


©Δέσποινα Αυγουστινάκη  


Τρίτη 6 Μαρτίου 2018

Τι παρα- μύθι







Τι πρόσωπα παραμυθιού

Τι μάγισσες

Τι γουρουνάκια

και τι λύκοι!

Τι δράκοι

τι νεράιδες

ξωτικά

τι Τοσοδούλες.

Τι νάνοι, αλήθεια,

τι ασχημόπαπα

τι κύκνοι

τι γοβάκια.

Αφήγηση παραμυθιού 

λες η ζωή .

Τι δακτυλίδια μαγικά

τι κότες με χρυσά αυγά

τι Τζακ

τι φασολιές που φτάνουν στα ουράνια.

Τι παρα- μύθι

η αλήθεια

αλήθεια...


©Δέσποινα Αυγουστινάκη







Κυριακή 4 Μαρτίου 2018

Κι αυτοί ακόμα....








Είναι κι αυτοί οι άνθρωποι 

που κρύβουν μοναξιά 

σ’ ατέλειωτες παρέες.

Αυτοί που δεν αντέχουν

εαυτόν

μήτε για μία ώρα.

Που λένε πως αρέσει τους αυτό

και όμως ψάχνουν τ’ άλλο.

Είναι κι αυτοί οι άνθρωποι

που δεν κατάλαβαν πότε τους

το τι θέλουν.

Αυτοί που δεν εμάθαν να σιωπούν

Αυτοί που δεν εμάθαν να ακούνε

Αυτοί που τόσο φυσικά

εσέ 

κατηγορούν 

πως δε σιωπάς

Εσέ 

πως δεν ακούεις.

Αυτοί που ο εαυτός τους 

τόσο τους πονά

που τόνε βλέπουν 

μονάχα σε άλλους.

Είναι κι αυτοί οι άνθρωποι 

που έχουν σπάσει 

τους καθρέφτες. 


©Δέσποινα Αυγουστινάκη