Όταν στύβεις
βιβλίο
που μιλά για τη βροχή
και δεν τη νιώθεις
τη σταγόνα της βροχής,
το βιβλίο
παραμένει βιβλίο
κι οι λέξεις κενές.
Μα αν το στύψεις
κι αισθανθείς
εκείνες
τις σταγόνες της βροχής
πάνω στο δέρμα
τότε το βιβλίο
βιβλίο πια δεν είναι
Είναι η ίδια η ζωή.
© Δέσποινα Αυγουστινάκη
Είναι ζωή
Το τώρα το τώρα και το τώρα
Κάθε μικρή μικρή στιγμή μεγάλης ευγνωμοσύνης
Είναι ζωή
Η ανάσα του αγέρα στο γυμνό δέρμα
Της γης το καρδιοχτύπι στην ηλιοκαμένη πέτρα
Είναι ζωή
εκείνη η καρδιά που κτυπά
στα στήθη
συλλαβίζοντας
ένα μεγάλο ευχαριστώ
σε κάθε ανεπαίσθητο της κτύπο….
© Δέσποινα Αυγουστινάκη
Και πριν προλάβει
να σταθεί
άνοιξε τα φτερά
για επόμενο ταξίδι.
Με την καρδιά
ορθάνοιχτη
σε συμφωνία με το σύμπαν
επέταξε γι’ αλλού.
Μα είναι εκείνο
το «αλλού»
που τώρα διάβαζε
«παντού»
η διαφορά
στο πέταγμά του.
© Δέσποινα Αυγουστινάκη
