Απόγευμα Παρασκευής....

Απόγευμα Παρασκευής στο μπαλκόνι στο πατρικό μου......Καφεδάκι και τσιγάρο......Φωτογραφική στο χέρι......Δρόμος πολυσυχναστος πια......Νησίδα στη μέση...Φοινικες....Κεφάλι δεξιά σε οδηγεί στο λιμάνι...Τι ηρεμία!!!! Πατρικό σπίτι και ηρεμία......Πόσο συνυφασμένα αυτα τα δύο για μένα....και λέω για μένα γιατι....επρεπε να μεγαλώσω πολυ για να καταλάβω πως δεν ειναι....καθε πατρικό και ....ηρεμία...

Ενα ζευγάρι στο απέναντι μπαλκόνι......Γνωστοι; Ισως......Δε θυμαμαι πια....Στεκονται ορθιοι με τα χερια στην κουπαστη του μπαλκονιου και παρακολουθούν την κίνηση στο δρόμο...Τι να σκέφτονται άραγε; Συζητάνε; Για τι πράγμα μιλάνε....ή μηπως έχουν σταματήσει να μιλάνε;
Καθε σπίτι....και μια ιστορία. Μικρές καθημερινές ιστορίες .....πολυ συχνα απίστευτης τρέλας.....Θα θελα να ξέρω; Δεν είμαι σίγουρη....Δεν ειμαι η συνηθισμένη κουτσομπόλα της γειτονιάς.....Περισσότερο θεωρώ τον εαυτό μου....."παρατηρητή"....Μ'αρέσει να παρατηρώ τους άλλους γύρω μου....Πώς κάθονται ...με ποιο τρόπο μιλάνε.....τι γκριμάτσες κάνουν....τι χειρονομίες...τι λέξεις χρησιμοποιούν.....και συχνά πιάνω τον εαυτό μου να προσπαθεί να φανταστεί την " ιστορία " τους.....Δύσκολο; Δεν ξέρω....το μονο που ξέρω ειναι πως θέλει εξάσκηση....παρατήρηση...και μπόλικη δόση φαντασίας....

Η γιαγιά στο απέναντι μπαλκόνι....-Ζει ακόμα; Δεν το ήξερα...Καθισμένη στη γωνία του μπαλκονιού της.....άσπρη μακρια νυχτικιά....και στα χέρια της κλασσικά το αγαπημένο της αξεσουάρ....(εδώ και....25 χρόνια;)....ένα ζευγάρι...κυάλια....Παρατηρεί...κι αυτή...Τι άραγε; Ποια ανάγκη την ωθεί...χρόνια τώρα να παρατηρεί τον κόσμο μέσα απο τα κυάλια; Τι βλέπει...πως το επεξεργάζεται στον εγκεφαλό της;Μήπως καταβάθος της μοιάζω λιγάκι;Ποιος ξέρει...Ίσως....

Μια ματιά κάτω στο δρόμο.....κι εικόνες απο το παρελθόν εμφανίζονται.....Η νησίδα με τους φοίνικες χάνεται.....Χάνονται και τα αυτοκίνητα.....Μουριες πολλές αριστερά και δεξιά του δρόμου....Παιδιά με ποδήλατα στη μέση του.....Παίζουν κρυφτό....κάποια άλλα.....Μπροστά ακριβώς απο την είσοδο της πολυκατοικίας 3 κορίτσια με πατίνια.....προσπαθουν να ισορροπήσουν......Ενα χαρτόκουτο αναποδογυρισμένο.....3 κορίτσια πίσω απ αυτό γονατισμένα....πάνω στο χαρτόκουτο κόμικ παλία προς πώληση.....( Αγόρασε αραγε κανένας; Δε θυμάμαι..)Γέλια....φωνές παιδικές ...υπέροχες μυρωδιές απ' την κουζίνα....η φωνή της μαμάς που μας καλεί.....Τι υπέροχες εικόνες και μυρωδίες........

Στο περίπτερο κάτω.....κάτι γίνεται....Οχι δεν είναι καλό....ΟΧΙ.....μάλλον κάτι κακό συμβαίνει...Πρέπει να φωνάξω τη μαμά....το μπαμπά.....Δεν είναι δυνατόν να τον αφήσω να κάνει τέτοια.....ΕΪΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ;....Ο περιπτερας που πάντα σιχαιχόμουν ακόμα και να βλέπω....λόγω του παράξενου βλέμματός του όταν με κοιτούσε....εχει στα πόδια του ενα αγοράκι....( αγοράκι...ήταν; ) και του έχει κατεβάσει το παντελονάκι....Το χαιδεύει; Είναι σίγουρο; Να φωνάξω; Μπόρω; Βγαίνει η φωνή; Βγήκε........

Τι θυμήθηκα τωρα;.....Ενα μπαλκόνι...μια ιστορία....ή μήπως τελικά είναι πολλές οι ιστορίες του;
Ενα δροσερό αεράκι μόλις φύσηξε......εφερε τα ισιωμένα μου ( καλα εγώ τι ήθελα να τα ισιώσω; ) μαλλιά στα χείλη....

¨Ενα δροσερό αεράκι φύσηξε βαθιά μέσα μου....τόσο αναζωογωνητικό...τόσο  ζωντανό ....τόσο όμορφο!!!!! Ποσο εύκολα....ποσο απλά μπορεί να αγαπήσει κανείς ένα απλό δροσερό αεράκι που του χαιδεύει τρυφερά τα μαγουλα....τα χείλη.... τους γυμνους ωμους....και κάνει τα μαλλιά του να χορεύουν ενα τρυφερο ταγκο στην πλατη.....Ένα απαλό δροσερό αεράκι μπορει να σε κάνει απλά να θέλεις να πετάξεις μαζί του......

Μια φωνή απο μέσα με επανέφερε.......πίσω.....Στην ηρεμια απο τις παιδικές φωνες και τα γελια μέσα στο σπίτι....Αντιο πατρικό μου μπαλκόνι ....για την ώρα...