Πόρτα μισάνοιχτη.......κλειδωμένη....Λουκέτο σκουριασμένο ....Γιατί σε καλεί αν και κλειδαμπαρωμένη; Γιατί.....εγω αντι για πόρτα φέρνω στο νου μου μισάνοιχτες κλειδαμπαρωμένες καρδιές; Καρδιές ....που ενώ σου ζητουν να τις δεις.....να μπεις μεσα τους .....να βυθιστεις σε μια υπέροχη....εξερευνηση....παραμένουν κλειδαμπαρωμένες...κι  εσυ προσπαθεις απεγνωσμένα να βρεις...το κλειδι;

Γιατι να σε εξιτάρει τόσο .....αυτη η εξερευνηση;

Πόσο ευκολα κλειδώνει μια καρδια.....και πόσο δυσκολα...ξεκλειδώνει!!!!Πόσο μάλλον όταν η κλειδαριά της ειναι σκουριασμένη......Κι αν ξανακλειδώσει παλι.......κλειδώνει με καινουρια κλειδωνιά......ανώτερης τεχνολογίας και αντοχής........Κι  εκει κι αν ειναι δυσκολο....πολυ να την ανοιξεις .....

Είναι κι απόψε η σιωπή
μια σκοτεινή αγκαλιά
νεράιδα που'χει μυστικά
και λόγια κλειδωμένα

Από την άκρη των ματιών
το δάκρυ μου κυλά
και καταλήγει αλμυρό
σε χείλη σφραγισμένα

Βρες το κλειδί
ν'ανοίξεις την καρδιά μου
μα μην τρομάξεις, μάτια μου
και φύγεις μακρυά μου

Θ'αφήσω τώρα τη σιωπή
τη γλώσσα των ματιών
να πούνε όσα δεν μπορούν
τα χείλη δεν τολμάνε

Ν'ανοίξεις πόρτα και να μπεις
και να'σαι πυρκαγιά
και να μου λύσεις τα δεσμά
του χθες, που με πονάνε

Βρες το κλειδί
ν'ανοίξεις την καρδιά μου
μα μην τρομάξεις, μάτια μου
και φύγεις μακρυά μου