Κυριακή 27 Οκτωβρίου 2013

Δεν είναι λέξεις...





«Tα ποιήματα δεν είναι λέξεις άπιαστες
Έχουν υπόσταση και ύλη.
Πιάνονται.
Τ' αγγίζεις κάθε μέρα.
Τα μυρίζεις.
Μπαίνουν μες στα ρουθούνια σου
σα μυρωδιές .
Κυκλοφορούν στο αίμα σου.
Γεμίζουν ήχους και με νότες αέρινες
χαϊδεύουν το λαβύρινθο τ' αυτιού.
Γλιστρούν και μέσα σε γεύσεις εξωτικές
τρελαίνουν τον ουρανίσκο.
Χάνονται στ’ ακροδάκτυλα
δημιουργώντας μνήμες
αφής ξεχωριστής.
Σε κυριεύουν ολάκερο
τα ποιήματα όλα
τ’ αληθινά...»

©Δέσποινα Αυγουστινάκη

 English translation

 "The poems are not words that you can't touch
They have substance and matter.
They can be touched.
You touch them every day.
You smell them.
They get into your nostrils as smells.
They are circulating in your blood.
Full of sounds and musical notes
they caress the maze of the ear.
They glide in exotic flavors
infatuating the palate.
They are lost in the fingertips
creating memories
of memorable touch.
The real poems just overwhelm you   ... "

© Despina Avgoustinaki

Δευτέρα 14 Οκτωβρίου 2013

Θα ‘θελα κάποτε…






Θα θελα κάποτε να με θυμούνται

σαν εραστή των λέξεων.

Σαν κυνηγό.

Σα λεξιθήρα.

Σα μια ιδιάζουσα περίπτωση

λέξεως πολυσύνθετης

σε αναζήτηση της απόλυτης μετάφρασης…

Λες να ‘μαι λέξη τελικά;

Κι αν είμαι πόσα γράμματα με φτιάχνουν;

Ποιο είναι το πρώτο τ’ αρχικό

και ποιο το τελευταίο;

Ποια η ρίζα η βασική της λέξης που με ορίζει;

Ποια να ‘ναι η κατάληξη και ποιος ο 

χαρακτήρας;

Ποια λέξη να ‘μαι ;

Ποια θα γίνω;

Ποια ήμουν πριν;

Χρόνια παλεύω να τη φτιάξω…

μα πάντα μοιάζει μισή…

ατέλειωτη…

Λείπουνε γράμματα .

Εκεί που λέω πως τα μάζεψα όλα

να σου μπροστά μου κι ένα ακόμα…

Το βάζω μέσα κι αυτό γιατί μ’ αρέσει.

Γιατί ταιριάζει στ’ άλλα τα υπάρχοντα…

Μα μ’ ένα γράμμα μόνο φτιάχνω καινούρια 

λέξη…

Κι εγώ καινούρια συνεχώς .

Με διαβάζω ξανά απ’ την αρχή…

Κι εκεί που λέω πως αυτή είναι η λέξη μου

να σου και πάλι νέο γράμμα…

και φτου κι απ’ την αρχή…

με ξαναγράφω…

Δέσποινα Αυγουστινάκη