Ο φανοστάτης

 

Κι ο φανοστάτης  
έστεκε περιμένοντας  
ν’ ανάψει  
μήπως φωτίσει  
τις μνήμες που τρύπωσαν
στις πέτρες του σπιτιού  
και στον κισσό  
π’ αγκάλιασε  τον τοίχο.  
 
© Δέσποινα Αυγουστινάκη

Τότε θα «δεις»

Αν κάποτε «κοιτάξεις»

ένα λουλούδι

μια πέτρα

μια ιδέα

ένα συναίσθημα

ή απλώς

τον άλλον

δίχως να κρίνεις

και δίχως

πρόθεση, καμία, επιλογής

τότε

θα «δεις»

το δίχως άλλο.

© Δέσποινα Αυγουστινάκη 

If you ever “look at”

a flower

a stone

an idea

a feeling

or just

a person

without any judgment

without any intention of choice

then

undoubtedly

you ’ll “see”.

© Despina Avgoustinaki

Το σκηνικό

Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου

Της ζωής το σκηνικό
δεν έχει φώτα τεχνητά
μήτε κουδούνι τρίτο
να κτυπά την έναρξη.
Η πρώτη ανάσα
αρχή της παράστασης
η τελευταία
αυλαία της.
Oι άλλες
στο ενδιάμεσο
η ουσία.

© Δέσποινα Αυγουστινάκη  

Ή την ιδέα;

 Μα τι φοβάσαι;

Το γεγονός

ή την ιδέα που έχεις για ετούτο;

Μη γελιέσαι.

Δεν ταυτίζονται.
Άλλο το γεγονός

κι άλλο η ιδέα που έχουμε γι’ αυτό.

Κι εκεί

χαμένοι στο φόβο για μια ιδέα

δεν είδαμε ποτέ καθαρά

το τι συνέβη.

  

© Δέσποινα Αυγουστινάκη