Πότε ακριβώς στην πορεία της ζωής μας χάσαμε την ικανότητα να επικοινωνουμε πραγματικά και σε βάθος; Πότε ακριβώς σταματήσαμε να ακούμε τον άλλον και να προσπαθούμε να κατανοήσουμε τι μας μεταφέρει με λέξεις;
Ειναι οι λέξεις ικανές απο μόνες τους να κατανοήσεις απόλυτα και να βρεθείς στη θέση του άλλου που σου μιλάει ακόμα κι αν ακούς πραγματικά; Ποσο μεγάλο ρόλο παιζει στην επικοινωνία η γλώσσα του σώματος....ο τόνος της φωνής....το σμυξιμο των φρυδιών ....η στάση που καθόμαστε.....η βλεμματική επαφή...το ανεπαισθητο ιδρωμα των χεριών....;
Ενσυναισθηση......Λέξη κι αυτη της εποχής μας....Επικοινωνια και ενσυναισθηση....Συναισθηματική νοημοσύνη.....Λέξεις που προσπαθούν να αγγιξουν, έστω και με τη στενή ...ξερή εννοια της επιστημονικότητας...., το μεγαλείο της επικοινωνίας ...τη μαγεία του εγω και του εσυ.....το θαύμα του εγω που γίνεται εσυ χωρίς να χάνει την ατόμικότητα του....
Δυσκολο; Ισως....Ακατόρθωτο όχι....
Βιολογική ικανότητα η ενσυναισθηση.Ετσι τη συνάντησα σε πολλά άρθρα.Βιολογική ικανότητα...Τι ειναι αυτό τελικα που την κάνει να μην αναπτύσεται στο βαθμο που θα θέλαμε και που θα διευκόλυνε την επικοινωνία;
"Μια νέα αμερικανο-καναδική επιστημονική έρευνα διαπίστωσε ότι οι φτωχότεροι και λιγότεροι μορφωμένοι είναι πιο ικανοί στο να συναισθάνονται τους άλλους και να «διαβάζουν» τα συναισθήματα τους σε σχέση με τους πλούσιους. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον ψυχολόγο Μάικλ Κράους του πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας-Σαν Φρανσίσκο, αποδίδουν την ανώτερη ενσυναίσθηση των ατόμων των κατώτερων εισοδηματικών τάξεων στο ότι εξ ανάγκης συχνά υποχρεώνονται να εξαρτώνται από άλλους ανθρώπους (συγγενείς, φίλους, δημόσιες υπηρεσίες κ.α.) για διάφορους λόγους, πράγμα που έχει σταδιακά «ακονίσει» την ικανότητά τους να «διαβάζουν» καλύτερα τον συναισθηματικό κόσμο των γύρω τους."
" Ακονίσει" την ικανοτητα......λέει το άρθρο....Ειναι δηλαδή η ενσυναισθηση κατι που μπορει να γίνει αντικείμενο μάθησης; Τότε γιατί παμε απο το κακο στο χειρότερο στον τομέα αυτό; Γιατι η επικοινωνια με το συνανθρωπο γινεται όλο και πιο δύσκολη; Φταιει το εγω....που δεν μπορει να ακουσει; Φταιει η συγχρονη κοινωνια της εικόνας και της έτοιμης λύσης σε όλα; Φταιει το ότι πιστευουμε πως ο άλλος δεν εχει τίποτα να μας πει....να μας προσφερει; Ποιος ο λόγος εξάλλου να τον ακούσουμε αν θεωρήσουμε πως δεν εχει τίποτα να μας προσφερει; Έτσι μεγαλώσαμε....πιστεύοντας πως δίνουμε μόνο όταν παίρνουμε...Κι όταν συναντησουμε αυτον τον ανθρωπο που δίνει χωρις να περιμένει τίποτα.....ειμαστε έτοιμη ή ηλίθιο να τον πούμε ή αγαθό....
Εύκολη λύση και πάλι....Ηλιθιος ή αγαθός αυτός που δε μας μοιάζει.....Τον προσπερνάμε ευκολα τον τύπο αυτό....Συχνα μας κουράζει η μεγάλη του " αφέλεια"....να δίνει χωρις να περιμένει τιποτα....Ειναι άραγε αφέλεια....ή απλα μια μεγάλη συναίσθηση του ποιος είναι;
Αυτο μου θύμισε καποιες γραμμές ...απο το βιβλίο του Χαλιλ Γκιμπράν «Ο κήπος του Προφήτη».
Σας παραθέτω εδω ...λιγες απ αυτές....
«Τότε ένας πλούσιος είπε, Μίλησε μας για το Δόσιμο.
Κι αυτός απάντησε:
Όταν δίνετε από τα αποχτήματά σας, τότε δίνετε αληθινά.
Γιατί τί είναι τα αποχτήματά σας, παρά πράγματα που φυλάτε και φρουρείτε από φόβο μήπως τα χρειαστείτε αύριο;
Και το αύριο, τί θα φέρει το αύριο στο φρόνιμο σκυλί που θάβει κόκαλα στην αχανή έρημο, καθώς ακολουθεί τους προσκυνητές προς την άγια πόλη;
Και τί είναι ο φόβος της ανάγκης από την ίδια την ανάγκη;
Δεν είναι ο φόβος της δίψας, όταν το πηγάδι σας είναι γεμάτο, μια δίψα άσβηστη;
Υπάρχουν εκείνοι που δίνουν λίγα από τα πολλά που έχουν – και τα δίνουν για αναγνώριση και η κρυφή τους επιθυμία κάνει τα δώρα τους λειψά.
Και υπάρχουν εκείνοι που έχουν λίγα και τα δίνουν όλα.
Αυτοί είναι εκείνοι που πιστεύουν στη ζωή και τη γενναιοδωρία της ζωής, και το καλάθι τους δεν είναι ποτέ άδειο.
Υπάρχουν και εκείνοι που δίνουν με χαρά και η χαρά αυτή είναι η ανταμοιβή τους.
Και υπάρχουν εκείνοι που δίνουν με πόνο, και ο πόνος αυτός είναι η βάφτιση τους.
Και υπάρχουν εκείνοι που δίνουν και στο δόσιμο δε γνωρίζουν πόνο, ούτε αναζητούν την χαρά, ούτε δίνουν σκεφτόμενοι την αρετή.
Δίνουν όπως στην κοιλάδα η μυρτιά ανασαίνει το άρωμα της στο χώρο...............
Είναι καλό να δίνεται όταν σας ζητούν, αλλά είναι καλύτερο να δίνετε χωρίς να σας ζητήσουν μέσα από κατανόηση.
Και μην αφήνετε αυτούς που έρχονται με άδεια χέρια και θέλουν να σας πουλήσουν λόγια για το μόχθο σας, να παίρνουν μέρος στις συναλλαγές σας."
Ειναι οι λέξεις ικανές απο μόνες τους να κατανοήσεις απόλυτα και να βρεθείς στη θέση του άλλου που σου μιλάει ακόμα κι αν ακούς πραγματικά; Ποσο μεγάλο ρόλο παιζει στην επικοινωνία η γλώσσα του σώματος....ο τόνος της φωνής....το σμυξιμο των φρυδιών ....η στάση που καθόμαστε.....η βλεμματική επαφή...το ανεπαισθητο ιδρωμα των χεριών....;
Ενσυναισθηση......Λέξη κι αυτη της εποχής μας....Επικοινωνια και ενσυναισθηση....Συναισθηματική νοημοσύνη.....Λέξεις που προσπαθούν να αγγιξουν, έστω και με τη στενή ...ξερή εννοια της επιστημονικότητας...., το μεγαλείο της επικοινωνίας ...τη μαγεία του εγω και του εσυ.....το θαύμα του εγω που γίνεται εσυ χωρίς να χάνει την ατόμικότητα του....
Δυσκολο; Ισως....Ακατόρθωτο όχι....
Βιολογική ικανότητα η ενσυναισθηση.Ετσι τη συνάντησα σε πολλά άρθρα.Βιολογική ικανότητα...Τι ειναι αυτό τελικα που την κάνει να μην αναπτύσεται στο βαθμο που θα θέλαμε και που θα διευκόλυνε την επικοινωνία;
"Μια νέα αμερικανο-καναδική επιστημονική έρευνα διαπίστωσε ότι οι φτωχότεροι και λιγότεροι μορφωμένοι είναι πιο ικανοί στο να συναισθάνονται τους άλλους και να «διαβάζουν» τα συναισθήματα τους σε σχέση με τους πλούσιους. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον ψυχολόγο Μάικλ Κράους του πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας-Σαν Φρανσίσκο, αποδίδουν την ανώτερη ενσυναίσθηση των ατόμων των κατώτερων εισοδηματικών τάξεων στο ότι εξ ανάγκης συχνά υποχρεώνονται να εξαρτώνται από άλλους ανθρώπους (συγγενείς, φίλους, δημόσιες υπηρεσίες κ.α.) για διάφορους λόγους, πράγμα που έχει σταδιακά «ακονίσει» την ικανότητά τους να «διαβάζουν» καλύτερα τον συναισθηματικό κόσμο των γύρω τους."
" Ακονίσει" την ικανοτητα......λέει το άρθρο....Ειναι δηλαδή η ενσυναισθηση κατι που μπορει να γίνει αντικείμενο μάθησης; Τότε γιατί παμε απο το κακο στο χειρότερο στον τομέα αυτό; Γιατι η επικοινωνια με το συνανθρωπο γινεται όλο και πιο δύσκολη; Φταιει το εγω....που δεν μπορει να ακουσει; Φταιει η συγχρονη κοινωνια της εικόνας και της έτοιμης λύσης σε όλα; Φταιει το ότι πιστευουμε πως ο άλλος δεν εχει τίποτα να μας πει....να μας προσφερει; Ποιος ο λόγος εξάλλου να τον ακούσουμε αν θεωρήσουμε πως δεν εχει τίποτα να μας προσφερει; Έτσι μεγαλώσαμε....πιστεύοντας πως δίνουμε μόνο όταν παίρνουμε...Κι όταν συναντησουμε αυτον τον ανθρωπο που δίνει χωρις να περιμένει τίποτα.....ειμαστε έτοιμη ή ηλίθιο να τον πούμε ή αγαθό....
Εύκολη λύση και πάλι....Ηλιθιος ή αγαθός αυτός που δε μας μοιάζει.....Τον προσπερνάμε ευκολα τον τύπο αυτό....Συχνα μας κουράζει η μεγάλη του " αφέλεια"....να δίνει χωρις να περιμένει τιποτα....Ειναι άραγε αφέλεια....ή απλα μια μεγάλη συναίσθηση του ποιος είναι;
Αυτο μου θύμισε καποιες γραμμές ...απο το βιβλίο του Χαλιλ Γκιμπράν «Ο κήπος του Προφήτη».
Σας παραθέτω εδω ...λιγες απ αυτές....
«Τότε ένας πλούσιος είπε, Μίλησε μας για το Δόσιμο.
Κι αυτός απάντησε:
Όταν δίνετε από τα αποχτήματά σας, τότε δίνετε αληθινά.
Γιατί τί είναι τα αποχτήματά σας, παρά πράγματα που φυλάτε και φρουρείτε από φόβο μήπως τα χρειαστείτε αύριο;
Και το αύριο, τί θα φέρει το αύριο στο φρόνιμο σκυλί που θάβει κόκαλα στην αχανή έρημο, καθώς ακολουθεί τους προσκυνητές προς την άγια πόλη;
Και τί είναι ο φόβος της ανάγκης από την ίδια την ανάγκη;
Δεν είναι ο φόβος της δίψας, όταν το πηγάδι σας είναι γεμάτο, μια δίψα άσβηστη;
Υπάρχουν εκείνοι που δίνουν λίγα από τα πολλά που έχουν – και τα δίνουν για αναγνώριση και η κρυφή τους επιθυμία κάνει τα δώρα τους λειψά.
Και υπάρχουν εκείνοι που έχουν λίγα και τα δίνουν όλα.
Αυτοί είναι εκείνοι που πιστεύουν στη ζωή και τη γενναιοδωρία της ζωής, και το καλάθι τους δεν είναι ποτέ άδειο.
Υπάρχουν και εκείνοι που δίνουν με χαρά και η χαρά αυτή είναι η ανταμοιβή τους.
Και υπάρχουν εκείνοι που δίνουν με πόνο, και ο πόνος αυτός είναι η βάφτιση τους.
Και υπάρχουν εκείνοι που δίνουν και στο δόσιμο δε γνωρίζουν πόνο, ούτε αναζητούν την χαρά, ούτε δίνουν σκεφτόμενοι την αρετή.
Δίνουν όπως στην κοιλάδα η μυρτιά ανασαίνει το άρωμα της στο χώρο...............
Είναι καλό να δίνεται όταν σας ζητούν, αλλά είναι καλύτερο να δίνετε χωρίς να σας ζητήσουν μέσα από κατανόηση.
Και μην αφήνετε αυτούς που έρχονται με άδεια χέρια και θέλουν να σας πουλήσουν λόγια για το μόχθο σας, να παίρνουν μέρος στις συναλλαγές σας."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου