Μια λάμψη

Μια λάμψη είμαστε.

Το φως.

Φωτίζουμε

-δίχως να το γνωρίζουμε-

όλα γύρω.

Μόνο που τούτο μας το φως

δίχως να καταλάβουμε

το βάφουμε ενίοτε

και μαύρο.

Και τότε πώς;

-αλήθεια πώς;-

θε να φωτίσουμε

το γύρω μας

σκοτάδι;

 

© Δέσποινα Αυγουστινάκη

 

English translation

We are a flash.

The Light.

We illuminate

-without us knowing-

everything all around.

Only this light

without us knowing

we paint sometimes

even black.

And then how?

-really how? –

we will enlighten

darkness

that's all around?

© Despina Avgoustinaki

 

 

 

 

 

Ενωμένοι

Ενωμένοι στεκόμαστε

όρθιοι

και προχωράμε

προς το φως

χωρισμένοι πέφτουμε

στη λάσπη

και συναντάμε

το σκοτάδι.

Και σαν ξυπνήσουμε

μετά την τελευταία ανάσα

θε’ να πούμε:

«Αλήθεια, τι σκεφτόμασταν

σαν βασανίζαμε

ο εις τον άλλον;

 

© Δέσποινα Αυγουστινάκη

 

 

 

English translation

 

United we stand

with upright back 

and we move on

to the light

separated we fall

in the mud

and we meet the darkness.

And as we wake up

after the last breath

we 'll say:

"Honestly 

what were we thinking

when we were torturing

one another?

 © Despina Avgoustinaki

Ένα πρωί

 

 

Ένα πρωί

θ’ ανοίξεις τα μάτια

 στη ζωή

κείνη που μέχρι πριν

δε ζούσες.

Αυτή

με μια ανάσα

θ’ απλωθεί

σε κάθε κύτταρο

Κι εσύ

με πλήρη συνείδηση

πρώτη φορά

θα δεις

θα νιώσεις

την Αλήθεια

 

© Δέσποινα Αυγουστινάκη