Πού είσαι εσύ;

Γυμνές οι λέξεις

με μια δύναμη μαγικού ραβδιού

ικανή να αλλάξει τον κόσμο.

Έτσι πίστευα… Πιστεύω;

Ε και τι κι αν τις γυμνώσω ;

Τι κι αν απέναντι τις παρατάξω  σ' όλη τη

μεγαλοπρέπεια της γύμνιας τους;

Θα καταφέρουν να αγγίξουν τον άλλο όπως θέλω;

Θα καταφέρουν άραγε τον κόσμο μου να δείξουν;

Κι αν τούτο καταφέρουν ποιος μου διασφαλίζει πως κάτι θα αλλάξει;

Πού είναι η δύναμη ;

Στις λέξεις τις γυμνές ή

στο άγγιγμα του αλλού πλάι σου ,

την αγκαλιά όταν χρειάζεται που του απλώνεις , ζέστη κι ολάνοιχτη;

Μια λέξη είναι πιο δυνατή ή

ένα απλό αληθινό χαμόγελο;

Πού είσαι εσύ εραστή των λέξεων

όταν ο άλλος πλάι σου πονά ;

Πού είσαι όταν ζητά μια αγκαλιά ...κι έναν ώμο να γείρει;

Παλεύεις λες με τις λέξεις σου τότε...

Ε  πάλευε!! Να δούμε τι θα καταλάβεις!!

Τον κόσμο λες θα αλλάξεις με τις λέξεις σου....

Σιγά τ' αυγά...

Κανείς δεν άλλαξε τον κόσμο απλά απ' τον καναπέ του!!

Σε πότισαν γαϊδουρίνη

Μονορούφι μοιάζει να την ήπιες...

Άσπρο πάτο ...

Νόμιζες λέει πως ήταν για καλό...

Για πόσο θα ζεις με τούτο  τ' άλλοθι; 

Από άλλοθι γέμισε ο τόπος...

Ξύπνα!! Τι κάνεις;

Αγκάλιασε!!

Χαμογέλα!!

Αγάπησε!!

Άκουσε!!

Απλά άκουσε!!

Τι κάνεις;

Στις λέξεις σου ανάσα δώσε και πνοή και ζήσε τις!!

Μοίρασέ τις!!

Όχι μόνο σα λέξεις μα σαν παιδιά ….

Σαν πράξη...

Σαν άγγιγμα...

Σαν αγκαλιά ...χαμόγελο...αγάπη...

Πες αντιστέκομαι όταν σε ψεκάζουν γαϊδουρίνη!!

Πες όχι!!

Μπορείς!!

Ένα απλό ΟΧΙ πες ...

Όχι στις λέξεις σου όχι ….Αυτές θα τις χρειαστείς …

Μα όχι αυτές μόνο…

Το μαγικό ραβδί εκτός από λέξεις

για να μπορεί τον κόσμο γύρω σου ν' αλλάξει

θέλει μια δόση χαμόγελου και μια μεγάλη αγκαλιά...

Θέλει ματιά παιδιού να έχεις...

Θέλει να μη φοβάσαι να δίνεις απλόχερα το εγώ σου...

Δώσε το κάτι σου…

Μην το φοβάσαι….

 Πάντα το κάτι ..διπλάσιο θα γίνεται μέσα σου...

Κι εσύ με μια καρδιά τόσο μεγάλη που να χωρά όλο τον κόσμο που αγαπάς...