Δίχως όνομα

Όταν πατήσαμε το πόδι μας

στη γη

Ένας έμεινε να αιωρείται

στο Πουθενά.

Κάπου ανάμεσα

σ’ εδώ κι εκεί

Κάπου ανάμεσα

σε τώρα, χτες

και αύριο

Κάποιοι τον είπαν ποιητή

Ας μην του δώσουμε όνομα

Σαν δίνεις όνομα

σε κάποιον τον «ορίζεις».

Ετούτος πάντα δίχως όρια

βλέπει καλά

καθώς είναι ένα

μ’ εκείνο που κοιτάζει.

Και έχει χρώμα η μουσική

και μουσική έχει το χρώμα

Ήλιος ακούγεται στα μέσα του

Και τι παράξενο!

Νιώθει τον πόνο κείνου

του σπόρου του μικρού

σαν ξεφυτρώνει

Εκείνος που έμεινε

να αιωρείται στο Πουθενά

Εκείνος που όνομα αν του δώσουμε

θα χάσει την Ουσία.

 

© Δέσποινα Αυγουστινάκη

 

English Version

 

When we put our foot down

on earth

One was left hovering

over Nowhere.

Somewhere in between

here and there

Somewhere in between

now, yesterday

and tomorrow

Some called him a poet

Let's not give him a name

Giving a name

is giving boundaries

is giving limits

He is limitless

he sees well

as he is one with what he is looking at.

He hears music in the colors

and sees color in the music

Sun is heard in his inner self

And how strange

He feels the pain

of the little seed

as it's sprouting

The one that stayed

hovering over Nowhere

The one that if named

will lose his Essence.

 

 

© Despina Avgoustinaki