Πόρτες κλειστές

Εκείνο το χαμόγελο

όλο μίκραινε

ίσαμε που ’γινε γραμμή μικρή

και σου ’σφιγγε τα χείλη.

Χείλη σφιχτά

καρδιά κλειστή

μάτια μικρά του πόνου

Κι αυτά τ’ αυτιά

σε προδώσαν

Άλλα σου λεν

άλλα ακούς

Όλες οι πόρτες σου

κλειστές

Πώς νά μπει

ο κόσμος μέσα;

Είν’ το χαμόγελο ορφανό

κι εσύ πάντα μονάχος.

© Δέσποινα Αυγουστινάκη


That smile
kept shrinking
until it became a line so small
and tightened your lips.
Lips tight
heart closed
eyes small - of pain
And those ears
they betrayed you
They tell you something
you hear something else
All your doors are closed
How will the world
get inside?
The smile is an orphan
and you always alone.

© Despina Avgoustinaki

Τι καρπό;

Άκου

το τρίξιμο εκείνο

το τριζάτο της ωρίμανσης

σαν μεγαλώνει ο ανθός

καρπός να γίνει.

Άκου

Κάθε ανθός

το δικό του τραγούδι.

Κι εσύ που βάλθηκες

να μάθεις στον ανθό

τραγούδι άλλο

αλλιώτικο απ’ αυτό

και ξένο ίσως στο ρυθμό του

Σκέψου

αλήθεια τι καρπό

τ’ ανθάκι αυτό

σαν έρθει η ώρα

θε’ θα δώσει.

© Δέσποινα Αυγουστινάκη

«Θ’ αλλάξει ο κόσμος, μάτια μου»

Φθινόπωρο
και φθίνει μέσα σου
η ελπίδα.
Είπες
«Θ’ αλλάξει ο κόσμος, μάτια μου»
κι είσαι μια ανάσα
απ’ το χειμώνα.
Ζητάς απεγνωσμένα
μία άνοιξη
Πόσο τυφλός αλήθεια!
Μέσα σου πάντα ζει
κι εσύ δε βλέπεις
Είπες
«Θ’ αλλάξει ο κόσμος, μάτια μου»
κι ούτε που το κατάλαβες
πως θ’ άλλαζε
ο κόσμος
μοναχά
αν άρχιζε από ’σένα.

© Δέσποινα Αυγουστινάκη

Autumn
and hope inside you
is declining
You said
"The world will change, my dear"
and you're just a breath
away from winter.
You desperately seek
for spring
How blind in deed
Spring lives inside you
and you can't see
You said
"The world will change, my dear"
and you didn't even realize
that it will change
only
if the change
comes from within.

© Despina Aνgoustinaki