Αυτοί οι άνθρωποι

Είναι κι αυτοί οι άνθρωποι

Αυτοί που δεν αντέχουν

να βάζουνε τον πόνο τους

σε γράμματα,

σε λέξεις.

Αυτοί που σε ρωτούν

για τον καιρό.

Που δεν αντέχουν

να κοιτάξουν τον καθρέφτη.

Είναι κι αυτοί οι άνθρωποι

που τόσο μέσα τους πονούν

που λένε δεν πονούν καθόλου.

Εκείνοι που ηρεμούν

στριμώχνοντας χαμόγελα

στις χαραμάδες,

στις ρωγμές.

Σε όλες τις εξόδους

του έσω πόνου.

Όμορφα τα χαμόγελα,

δε λέω.

Μα όχι για πόνου φυλακή.

Ο πόνος θέλει Έξοδο

να ορμήσει να σε κάψει.

Να γεννηθείς ξανά

από τις στάχτες.

Είναι κι εκείνοι οι άνθρωποι

που μπέρδεψαν 

γαλήνη

και μπουνάτσα.

Μα αλήθεια 

δεν το ξέρανε…

Θέλει φουρτούνα τρομερή

να νιώσεις τη γαλήνη...

 

©Δέσποινα Αυγουστινάκη