Εδώ φυσάει
Σύννεφο εστάθηκε
Κι εκείνο το τζιτζίκι
αποτρελάθηκε
στο λίγο φθινόπωρο
ξεραμένο φύλλο
στις πατούσες του..
Θέλει
να πιει τον κόσμο
μονορούφι.
Να προφτάσει.
Να πει όλα όσα μύρισε.
Όσα άγγιξε.
Όσα άκουσε.
Όσα γεύτηκε.
Όσα είδε.
Λίγο προτού
την αφτιασίδωτη
στολή του αποβάλει
να βάλει μες στο Τζι
τον κόσμο του.
Όσα ένιωσε
στο ταυ.
Όσα πολύ αγάπησε
στο γιώτα.
Όσα ζωή ονόμασε
στο ζήτα.
Να προφτάσει
να αφήσει τη φορεσιά
του κόσμου του
στο λιόκλαρο.
Στο τελευταίο
πεισματικό
καλοκαιριού χαμόγελο
Εκείνο που είπανε
Αγάπη των ανθρώπων.
©Δέσποινα Αυγουστινάκη ©Βασίλης Γεωργιάδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου