Και όμως...

Και όμως 

κάποτε θα δεις

Θα σταματούν 

τ’ αηδόνια 

να σ' ακούσουν

Θα σταματά 

η ροή του ποταμού

Θα σταματούν 

μαζί βροχή κι αέρας

Και όμως 

κάποτε θα δεις

Θα σταματούν 
τ' αγρίμια 

να σε νιώσουν

Θα σταματά 

η πνοή του ανέμου στα βουνά

Θα σταματούν 

τα αστέρια να θαυμάσουν

Κείνη τη γλώσσα 

δίχως λέξεις που ομιλείς

Κείνη

που κι αν μιλάς,

δεν την πιστεύεις.

Αλήθεια 

κάποτε έτσι απλά

η γλώσσα η πρώτη 

των κυττάρων

της καρδιάς

θα ξανανθίσει.





©Δέσποινα Αυγουστινάκη