Σιωπή

«0ι λέξεις κατοικούν και στη σιωπή

Κάνεις πως δεν το ξέρεις;

Μένεις σιωπηλός θαρρείς;

Ποιος είναι τότε που μιλά μες στο κεφάλι;

Ποιος ψιθυρίζει;

Ποιος είναι τότε αυτός

που ενίοτε φωνάζει δυνατά

και ποιος ουρλιάζει;

Μα μένεις σιωπηλός θαρρείς;

Μάθε το τότε.

Σε γελάσαν .

Σιωπή μονάχα ο θάνατος

κι αυτός μέχρι αποδείξεως του εναντίου.»

©Δέσποινα Αυγουστινάκη

Τόσον καιρό

"Τόσον καιρό την πρόσμενες την άνοιξη

που όταν ήρθε 

είπες  πως  ήταν ακόμα 

ένας  χειμώνας.

Ανθάκια  έπεφταν  στη γη

και έβλεπες  πως χιόνιζε

Έφτιαξες και χιονάνθρωπο

Θυμάσαι;

Ήρθαν  πουλιά  ίσαμε χίλια

μες  στον  κήπο  σου

και εσύ είπες πως  μαζευτήκαν

για να φύγουν

Έσκασε μύτη ο σπόρος

λιγνό καταπράσινο φυλλαράκι

και είπες πως  τρελάθηκε

που σκάει μες στο χειμώνα

   

Ακόμα κι η μυρωδιά  της άνοιξης

δε σου  άνοιξε τα μάτια

Μήτε οι ήχοι  της

Τυφλός  κι εκεί.

Είχες  πιστέψει πια

πως άνοιξη  ούτε θα δεις

μα μήτε  θα μυρίσεις

Κρίμα γιατί  η άνοιξη

πέρασε 

σε άγγιξε

και  εσύ  ακόμα  ζούσες 

το χειμώνα. "

©Δέσποινα Αυγουστινάκη

Φλεβάρη μήνα

"Αύρα καλοκαιριού, Φλεβάρη μήνα.

Ακίνητος στο ανοιχτό παράθυρο

μη χάσεις τη στιγμή

ή μη σε χάσει αυτή.

Κλείνεις τα μάτια να αφεθείς,

δίχως άσκοπες, οπτικές παρεμβολές,

στην αίσθηση στο δέρμα σου,

στην ευωδιά που γαργαλάει τα ρουθούνια,

στο ελαφρύ αέρινο άκουσμα στ’ αυτιά.

Και ω τι θαύμα!!

Κάτω απ’ τα βλέφαρα βλέπεις…

Όχι, όχι!!
Δε βλέπεις!!
Ζεις το καλοκαίρι.

Αύρα καλοκαιριού, Φλεβάρη μήνα

και έφτασε, να ζήσεις καλοκαίρι."
©Δέσποινα Αυγουστινάκη