Αλητάκι ξυπόλυτο

« Δεν είναι η αγάπη ρούχο αφόρετο»

Τσαλακωμένο ρούχο είναι…

Αν να τη σιδερώσεις προσπαθείς 

φοβάμαι τίποτα δε θα καταφέρεις.

Ή κι αν πιστέψεις μια στιγμή πως τα κατάφερες

απατάσαι

Ω! μα τι πλάνη φρικτή.

Αν τούτο το ρούχο σιδερώσεις 

η αγάπη πια στις ζάρες πώς θα ζει;

Θε να γλιστρήσει

και μοιραία μα όχι αναίτια

θα σ’ αφήσει

Εμ, ποιος σου φταίει αν εσύ 

προσπάθησες να σουλουπώσεις την αγάπη;

Ταιριάζουν στην αγάπη σουλουπώματα;

Ένα ξυπόλυτο αλητάκι είναι

Πάει παντού

Ρούχα τσαλακωμένα και πατούσες γυμνές

Μες σε παπούτσια δε χωρεί

Πληγιάζουνε τα πόδια του

Αλητάκι ξυπόλυτο η αγάπη

Μα μη φοβάσαι

Δεν κρυώνει

Ζει απ’ τη ζέστα της καρδιάς του

©Δέσποινα Αυγουστινάκη