Το κοριτσάκι με την παράξενη καρδιά

Μια φορά κι έναν καιρό σ΄ ένα μέρος πολύ πολύ μακριά από δω, πόσο μακριά δε θυμάμαι, αν και μάλλον ήτανε μια καρδιά δρόμος, ζούσε ένα κοριτσάκι με μια παράξενη καρδιά.

Αχ πάλι με μπέρδεψαν οι λέξεις μου!!! Πόσο μακριά είναι το μια καρδιά δρόμος; Μα είναι ολοφάνερο!!Δεν είναι; Σαν είναι μεγάλη η καρδιά η απόσταση είναι μικρή ,πολύ μικρή. Τόσο μικρή που απλώνεις το χέρι και αγγίζεις.  Μα αν είν' η καρδιά μικρή είν' η απόσταση μεγάλη. Πολύ μεγάλη. Τόσο μεγάλη που όσα χιλιόμετρα κι αν καλύψεις ακόμα αλλά τόσα θα χεις πάλι για να φτάσεις.

Εκεί λοιπόν - μια καρδιά δρόμο μακριά - ζούσε το κοριτσάκι μας με την παράξενη καρδιά.

Ήταν μια καρδιά όλο γωνίτσες. Μικρές ζεστές γωνίτσες για όλα όσα η μικρή μας αγαπούσε. Κι ήταν τόσα πολλά όλα αυτά που η μικρή μας αγαπούσε!!!Τόσα πολλά κι ακόμα πιο πολλά, κι ακόμα κι άλλα τόσα!!!

Τόσα πολλά που ’γιναν κι οι γωνίτσες της καρδιάς πολλές κι ακόμα άλλες τόσες. Μα η παράξενη καρδιά ακόμα κι άλλες αμέτρητες χωρούσε. Γιατί μεγάλωνε κι αυτή μαζί με τις γωνίτσες της. Μια καρδιά όλο γωνίτσες που συνεχώς μεγάλωνε.

Έπασχε βλέπετε από χρόνια μεγαλοκαρδία. Ασθένεια για μερικούς ξέρετε, ευλογία για άλλους. Ασθένεια για ποιους θα μου πείτε; Κι ευλογία για ποιους άλλους; Λάθος!!! Λάθος!!!! Διόρθωση : Ευλογία δεν της την είχε πει κανένας. Όλοι ασθένεια τη θεωρούσαν.

Μα είναι δυνατόν να μην τη θεωρούν; Στον κόσμο τους η καρδιά που ολοένα μεγάλωνε είχε μια γεύση από ασθένεια που έπρεπε να γιατρευτεί, να γιάνει. Κι ο φόβος ήταν η ίδια η πιθανότητα να μεγαλώσει τόσο που να σκάσει. Μια καρδιά μπαλόνι που φουσκώνει φουσκώνει και κάποια στιγμή δεν αντέχει άλλο, σπα κι απότομα αδειάζει. Ασθένεια λοιπόν γιατί μετά θα ήταν ένα κορίτσι χωρίς καρδιά. Ψέματα. Δε θα ‘ταν πια κορίτσι, γιατί χωρίς καρδιά ποιος ζει;

Θα μου πείτε τώρα σίγουρα πως ξέρετε πολλούς που ζουν χωρίς καρδιά. Μα εγώ σας λέω ζουν πραγματικά; Ζουν ή απλά νομίζουνε πως ζούνε; Ζουν ή απλά υπάρχουν; Πόσες ζεστές γωνίτσες έχουν οι καρδιές τους; Κι όσα αγαπούν τα βάζουν σε γωνίτσες στην καρδιά τους; Σιγά!! Λένε πως είν’ χαζό να φτιάχνεις γωνίτσες στην καρδιά. Πως οι γωνίτσες θα δημιουργήσουν σοβαρό κώλυμα στην ομαλή της λειτουργία.

ΑΚΟΥ γωνίτσες στην καρδιά!!! Μα η καρδιά ένας απλός μυς δεν είναι; Είναι; Ίσως και να ’ναι. Ίσως γι αυτό η μικρή μας είχε παράξενη καρδιά και πράγμα παράξενο δεν το ’κρυβε καθόλου. Ίχνος ντροπής πια αυτό το κορίτσι!!!

Μα γιατί ντροπή θα μου πείτε. Ντροπή συνήθως δε νοιώθουν κάποιοι όταν ξεχωρίζουν λίγο απ’ τους άλλους; Μια κοπέλα άσχημη για παράδειγμα, με μύτη με κρεατοελιά ντροπή δε νοιώθει; Ένα αγοράκι που δεν μπορεί μπάλα να σταματήσει, όταν τον βάζουν τερματοφύλακα, ντροπή δε νοιώθει και αυτό;

Μα η μικρή με τη μεγάλη την παράξενη καρδιά με τις γωνίτσες ντροπή δεν ένοιωσε ποτέ. Της άρεσε η καρδιά της. Της άρεσε η ζέστα απ’ τις ζεστές γωνίτσες της. Κι όσο πιο πολλές γινόταν ακόμα περισσότερη η ζέστη της, τόση πολλή που άρχισε να ζεσταίνει κι άλλες καρδιές που βρίσκονταν δίπλα της- τουλάχιστον αυτές που δεν φοβόντουσαν μήπως κολλήσουν τη μεγαλοκαρδία της.

Πολλοί βρέθηκαν στο δρόμο και προσπάθησαν να πείσουν τη μικρή μας να μη φτιάχνει γωνίτσες στην καρδιά της. Όμως ποτέ δεν τα κατάφεραν Ήταν γνωστή πεισματάρα  και φυσικά διόλου μα διόλου δειλή.

Ήξερε από πάντα πως δε θα πάθει τίποτα η καρδιά. Γιατί σα μεγαλώνει η καρδιά κι ο άνθρωπος  ψηλώνει.

Πόσο ψηλή να ‘γινε άραγε η μικρή μας…;

Μα ακόμα τη βλέπω να ψηλώνει, να ψηλώνει, να ψηλώνει…

Σα να ‘ταν το όνειρό της πάντα τον ουρανό να αγγίξει δίχως  σκάλα….

©Δέσποινα Αυγουστινάκη