Το κοριτσάκι με τα σπίρτα......

 Το κοριτσάκι με τα σπίρτα.
Έχετε ποτέ άραγε αισθανθεί σαν το κοριτσάκι με τα σπίρτα; Έχετε ποτέ αισθανθεί πως ανάβετε στιγμές;
Στιγμές από καιρούς αλλοτινούς,  να ζεσταθείτε;
Το κοριτσάκι με τα σπίρτα. Άναβε στιγμές για να ζεσταθεί.
Να ζεστάνει τι;Το κορμί ή την ψυχή; Το κορμί ζεσταίνεται εύκολα.Η ψυχή είναι που θέλει πολλά για να ζεσταθεί.Πολλά για τα μέτρα των άλλων.Εμένα γιατί μου φαίνονται τόσο λίγα;

 Ανάβω στιγμές κι εγώ συχνά για να ζεσταθώ.Στιγμές μικρές συχνά για τους άλλους ασήμαντες.Για μένα τόσο σημαντικές.
Ένα βλέμμα ζεστό.Ένα χαμόγελο.Μια λέξη .Μια φράση.Μια ζεστή αγκαλιά.
Ανάβω στιγμές.

 Στιγμές μικρές σαν τη μικρή ζωή της φλόγας ενός σπίρτου.Στιγμές μικρές κι όμως τόσο δυνατές.Τόσο ζωντανές.Τόσο ικανές να με ζεστάνουν.

Το κοριτσάκι με τα σπίρτα......

 

Παραμονή Πρωτοχρονιάς.
Απόψε μες στο χιόνι
σπίρτα στο δρόμο εσύ πουλάς,
και είσαι τόσο μόνη.
Χρόνια πολλά, χρόνια καλά,
χρόνια ευτυχισμένα,
κι αν περισσεύει μια δραχμή,
σκεφτείτε με και μένα.

Μα ποιος να σταθεί να κοιτάξει, τα σπίρτα σου ποιος να σκεφτεί;
Νυχτώνει σε λίγο, νυχτώνει, διαβάτες περνούν βιαστικοί.

Ένα σπιρτάκι άναψε
μέσα στ άσπρα δάχτυλα της,
πορτοκαλένιο άστραψε
το χιόνι ολόγυρα της.
Και ξάφνου, μπρος στα πόδια της,
μια σόμπα ασημένια
είδε να καίει μια φωτιά
ζεστή μαλαματένια,
και το ποτάμι το βαθύ
που ήταν παγωμένο,
έλαμψε σαν παράθυρο
τη νύχτα φωτισμένο.

Και μες στο βυθό εκεί κάτω, νεράιδες αρχίσαν χορό.
Μα σβήνει το σπίρτο και πέφτει σιωπή και σκοτάδι λευκό.

Ανάβει ολόκληρο κουτί,
κι ακούστηκε κιθάρα,
κι έσταζε φως του γεφυριού
η πέτρινη καμάρα.
Και ήρθε μέσα από το φως,
όπως στα όνειρα της,
η μάνα της με τα φιλιά
και τη ζεστή αγκαλιά της.

Μανούλα κι εσύ, μη μ αφήσεις μονάχη τη νύχτα αυτή.
Φοβάμαι κρυώνω εδώ πέρα. Αχ, πάρε με τώρα μαζί.

Παραμονή Πρωτοχρονιά.
Τώρα ποιος τη θυμάται;
Αχ, δε τη σκέφτηκε κανείς,
μοιάζει σα να κοιμάται.

....κάποιες παραμονές Χριστουγέννων...

Παραμονή Χριστουγέννων.

Πόσες παραμονές Χριστουγέννων έχω ζήσει;

Πόσες θυμάμαι απ' αυτές;

Πόσες έχουν χαραχτεί στη μνήμη μου;

Χριστούγεννα ,παραμονή ,στο χωριό του μπαμπά. Ταξίδι με το παλιό πορτοκαλί φιατάκι. Οι τρεις αδερφές στο πίσω κάθισμα. Εγώ πάντα πίσω απ τον πατέρα .

Η κασέτα με τα κομμάτια που αρέσουν στον πατέρα να παίζει , κι ο δρόμος μακρύς, φιδίσιος να ξετυλίγεται σιγά σιγά . «Το παλιό ρολόι του μικρού σταθμού...» σιγοτραγουδώ κι εγώ και δε σταματώ να ονειρεύομαι.

Όνειρα πάντα έκανα. Απλά τα όνειρα εκείνης της εποχής είχαν άλλα αρώματα.

Βράδυ παραμονής στο χωριό. Το κρύο πολύ. Η σόμπα πετρελαίου μ' εκείνη τη χαρακτηριστική μυρωδιά κι οι πιτζαμούλες να ζεσταίνονται απλωμένες μπροστά της , έτσι για να μπορέσουμε να τις φορέσουμε χωρίς ανατριχίλα.

Ξαπλωμένη στο μπαουλοντίβανο της κουζίνας χωρίς να μπορώ να κινηθώ από το βάρος των σκεπασμάτων κι η μύτη να παγώνει ξαφνικά μόλις ξεμύτιζε για να πάρει ανάσα.

Σκοτάδι...απόλυτο κι εγώ να θέλω απεγνωσμένα να διαβάσω κάτι να χαθώ ξανά. Κι αφού δεν μπορούσα να το κάνω το μυαλό έφτιαχνε τις δικές του φανταστικές ιστορίες.

Πόσες ιστορίες χάθηκαν έτσι μια και δεν υπήρχε μολύβι  και χαρτί...

Χάθηκαν άραγε ή παραμένουν εκεί κάπου στο πίσω μέρος του κεφαλιού έτοιμες να ξεπεταχτούν όταν η ώρα τις καλέσει;

Ποιος ξέρει;

Παραμονή Χριστουγέννων και σήμερα με ένα σωρό ιστορίες που περιμένουν να βγουν απ' την αφάνεια του πίσω μέρους του κεφαλιού...

Ένα αυγουστιάτικο δειλινό στη Σαλονίκη.....

'Ενα Αυγουστιάτικο πρωινό στη Σαλονίκη....Κοιτάω τις φωτογραφίες....Η στιγμή εκείνη κρατήθηκε....αλλά κρατήθηκε ολάκερη μόνο για μένα....Όλοι οι άλλοι που τη βλέπουν... τη βλέπουν άραγε όπως την είδα εγώ; Λείπει το άρωμα της στιγμής....λείπει η ζεστασιά της στιγμής....Λείπει ο ήχος της στιγμής.....Είναι μια στιγμή μισή......για όλους εκτός από εμένα.....

Κι άλλη μισή στιγμή........Το χρώμα της παραμένει....η φιγούρα του αμαξά μπρος απο τον ήλιο που δύει....Ο ήχος απ' το καμιτσίκι μόνο στ'αυτιά μου....η ζέστα του ήλιου πάνω στο δέρμα μου.....μόνο στη θύμησή μου....Το άρωμα απ΄το θαλασσινό αεράκι....μόνο στα ρουθούνια μου....

Μισές στιγμές..... μα τόσο ζωντανές μέσα μου......Φυλάκισα μια στιγμή μόνο δική μου.....κι ίσως και αυτών των λίγων περαστικών.....Μόνο που η δική μου στιγμή.....το ίδιο ακριβώς δευτερόλεπτο του κλικ της μηχανής.....ήταν πολύ διαφορετική από τη στιγμή όλων μέσα στο κάδρο μου......

ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ ΜΕΣΑ ΣΕ ΟΝΕΙΡΟ.......

"Tales of Mystery and Imagination
Edgar Allan Poe" (Narration Orson Welles)

For my own part, I have never had a thought
Which I could not set down in words
With even more distinctness that which I conceived it.
There is however a class of fancies of exquisite delicacy
Which are not thoughts and to which as yet
I have found it absolutely impossible to adapt to language.
These fancies arise in the soul,
Alas how rarely, only at epochs
Of most intense tranquillity
When the bodily and mental health are in perfection.
And those mere points of time
When the confines of the waking world
Blend with the world of dreams.
And so I captured this fancy
Where all that we see or seem
Is but a dream within a dream.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

Από την πλευρά μου δεν υπήρξε ποτέ μία σκέψη

την οποία δεν μπορούσα να μετουσιώσω σε λέξη

με ακόμα μεγαλύτερη διακριτικότητα απ' αυτήν με την οποία την είχα συλλάβει

'Ομως υπάρχει μια κατηγορία φαντασιώσεων εξαιρετικής λεπτότητας

οι οποίες δεν είναι σκέψεις....και τις οποίες μέχρι τώρα βρίσκω εξαιρετικά αδύνατο να προσαρμόσω στη γλώσσα.

Αυτές οι φαντασιώσεις γεννιούνται στην ψυχή...

αλλά αλίμονο τόσο σπάνια σε εποχές έντονης ηρεμίας..

όταν η σωματική και ψυχική υγεία είναι σε κατάσταση τελειότητας...

Και αυτά είναι τα σημεία του χρόνου όπου 

τα όρια του κόσμου που ξυπνά 

αναμειγνύονται με τον κόσμο των ονείρων.

Κι έτσι συλλαμβάνω την φαντασίωση..εκεί που όλα που βλέπουμε ή όλα όσα φαίνονται...

δεν είναι παρά ένα όνειρο....μέσα σε όνειρο....

ΟΝΕΙΡΑ ΓΛΥΚΑ......