Κυριακή 16 Μαρτίου 2025

Σε αιώνιο χορό

 


Και ξαφνικά ξυπνάς

και βλέπεις

πίσω απ’ την ομίχλη

τον άνθρωπο

σε έναν αγώνα αέναο

Σε ένα παιχνίδι εξουσίας

να ξεπεράσει τον άλλον

να βγει πρώτος

να νικήσει

Σε ένα παιχνίδι δύναμης

Σε ένα κυνήγι μάταιο

πίσω απ’ την ουρά του

Σαν έρθει η ώρα

σταματά

να ακούσει

την καρδιά του

Κι εκεί ή που ξυπνά

και βγαίνει απ’ το παιχνίδι

ή συνεχίζει ακάθεκτος

σε αιώνιο χορό

μαχόμενος τον ίδιο

 εαυτό του.

 

 

© Δέσποινα Αυγουστινάκη

 

 

English Version

 

And suddenly you wake up

and see

behind the fog

each one of us

in an eternal struggle

In a game of power

to surpass the other

to come out first

to win

In a game of power

In a futile hunt

of its own tail

And if the time comes

one stops

to listen

to one’s heart

And that's when this one

either wakes up

and leaves the game

or continues undeterred

the eternal dance

fighting

with

oneself.

 

© Despina Avgoustinaki

Τρίτη 11 Μαρτίου 2025

Κρυμμένα μυστικά αιώνων

 


Είναι κι εκείνα τα παιδιά

που βρίσκουν στην καρδιά

κρυμμένα μυστικά

αιώνων.

Κείνα που διαβάζουν

στο ρήμα «ελπίζω»

το «φοβάμαι».

Εκείνα που λένε

με σοφία περισσή

πως μόλις ’πω

« Ελπίζω να….»

σκέφτομαι αμέσως

«Φοβάμαι μήπως και δεν …»

Και ζω μια ζωή

Ανάμεσα

σε μια Ελπίδα κι έναν Φόβο.

(Είναι κι αυτά τα ποιήματα που έρχονται από παιδιά

που ταξιδεύουνε με λέξεις Καζαντζάκη στο δικό τους ταξίδι

αυτογνωσίας)

 

© Δέσποινα Αυγουστινάκη

There are also the children

that find in their hearts

hidden secrets

of centuries ago.

Those who read

in the verb " I hope"

the verb "I fear".

Those who say

with pure wisdom

that as soon as I say

"I hope to...."

I immediately think

"I fear that I may not..."

And I live a life

Between

a Hope and a Fear.

 

(These are also the poems that come from children

who travel with Kazantzakis' words on their own journey

of self-knowledge)

 

© Despina Avgoustinaki

Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου 2025

«Δεν έχω οξυγόνο»

 


57 εισιτήρια

δίχως επιστροφή

κείνο το «Έφτασες;»

κι η κραυγή

«Δεν έχω οξυγόνο»

να ηχούν

σαν αγγελία

προαναγγελθέντος θανάτου

σαν Ιαχή Πολέμου

για πάντα

θα στοιχειώνει

την κοιλάδα

που οι άνθρωποι

μετέτρεψαν

από κοιλάδα των Τεμπών

σε εκείνη

του Θανάτου.


© Δέσποινα Αυγουστινάκη
28-2-2025

 

English Version


57 tickets
without return
the question "Did you arrive?"
and the scream
"I can't breathe"
echoing
like an announcement
of a foretold death
like a War Cry
forever
haunting
the valley
that people
diverted
from the Valley of Tempe
into that
of Death.

© Despina Avgoustinaki
28-2-2025

Κυριακή 1 Δεκεμβρίου 2024

Κι ας είπαν όλοι

 


Kείνο το δέντρο τ’ αψηλό

Τον καλοδέχτηκε

ετούτον τον κισσό

Κι ας είπαν όλοι

πως ρουφούσε τους χυμούς του.

Κείνο δεν εκατάλαβε τις λέξεις τους

Κείνο δεν έβλεπε κισσό

Δεν έβλεπε εαυτόν

Δεν έβλεπε εκείνους που μιλούσαν

Κι εκείνοι μίλαγαν γιατί

Δεν ήξεραν

Δεν ένιωσαν

Δεν το κατάλαβαν ποτέ

Δέντρο κισσός  

κι όλοι αυτοί

πως είναι

απλά

το Ένα

 

© Δέσποινα Αυγουστινάκη

 

English Version

 

Τhe tallest tree

welcomed the ivy

Even though all said

that it was sucking it’s juices.

The tree didn’t understand their words

The tree saw no ivy

The tree saw no self

The tree saw not even those speaking

And them, they talked ’cause

They didn’t know

They didn’t feel

They never understood

Ivy and tree

and all of them

that

simply were

just

The One

 

© Despina Avgoustinaki