Κι εκείνα τα βλέμματα
μισοκρυμμένα
πίσω απ’ τη μάσκα
ματιές του φόβου
της οργής
ματιές της απορίας
Άλλοτε
απόγνωσης ματιές
κι άλλοτε της Ελπίδας.
Μα κάπου κάπου
ευτυχώς
ματιές ζωής
μ’ ένα χαμόγελο
που απ’ το βλέμμα
ξεχειλίζει
μια λέξη μόνο.
Αγάπη.
Κι οι μάσκες πέφτουν.
© Δέσποινα Αυγουστινάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου