Θυμάσαι , αλήθεια, την ημέρα;
που βγήκες απ’ τη γυάλα
που σου ’φτιάξαν;
Τότε που εκοιταζες τον κόσμο
σαν νεογέννητο πουλί;
Θυμάσαι;
Είχες παγώσει τη ματιά
σε ένα παιδί που έτρεχε γυμνό
με πρόσωπο ένα μεγάλο ουρλιαχτό
σημάδι πόνου.
Το ξέρω πως θυμάσαι!
Ήταν η μέρα που κατάλαβες
Πως όλα τα παιδιά δε ζουν σε γυάλα
©Δέσποινα Αυγουστινάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου