Μα πώς;

Μα πώς να ξημερώσουνε,

μου λες;

Κείνες οι λέξεις

που απορούν πού χάθηκε

σε ποια ξένη στεριά

σε ποιο νησάκι έρημο

σε ποια αμμουδιά

σε πέλαγο ίσως μακρινό

ή σε ποια ξέρα

η λέξη εκείνη

η μεγάλη,

η τρανή.

Η λέξη εκείνη

που εγίνηκε μικρή

σε χείλη αταίριαστα

που της ρουφήξαν

την ουσία.

Μα πώς να ξημερώσουνε,

μου λες;

Δίχως της ’μείναν ορφανές.

Άνευ ουσίας.

© Δέσποινα Αυγουστινάκη