«Άνθρωποι
στεγνοί, αποξηραμένοι
Το
γέλιο τους ακόμα πιο στεγνό
στάζει
μια ξηρασία αβάσταχτη
που
σου καθίζει στο λαιμό
που
κόβει σου τα μάτια.
Διψούν
μα μένουνε στεγνοί
να
σε κοιτούν , αλλόκοτο θεριό
εσένα
που οι χυμοί σου ξεχειλίζουν
Διψούν
μα μένουνε στεγνοί
Λες
, ίσως είναι από συνήθεια
Λες
, πως δεν ξέρουν να ζητούν
Λες
, πως δεν έμαθαν
άλλο
παρά
να
περπατούν
σε
έρημο
δίχως
νερό
σε
μια ατέλειωτη δίψα.»
Δέσποινα Αυγουστινάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου