Τετάρτη 29 Μαρτίου 2017

Εκείνη η αίθουσα




Εκείνη η αίθουσα 

που γέμισε με σκόνη ξαφνικά

Εκείνη με τα ανοιχτά παράθυρα 

που χάσκουν

Τα πληγωμένα τούβλα 

τα θρανία τα σπασμένα.

Εκείνη η αίθουσα 

του μαυροπίνακα που γέρνει

Αυτή που ψάχνει 

μέρες 

μήνες

ίσως χρόνια

τα παιδικά χαμόγελα

που χάθηκαν.

Άραγε που;

Σε ποια γωνιά του κόσμου πια.

Εκείνη η αίθουσα 

που δάκρυσε .

Δάκρυ ακριβό…

Εκείνη η αίθουσα 

τραγούδι άρχισε…

Μα είναι μοιρολόι


© Δέσποινα Αυγουστινάκη

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου