Όταν πατήσαμε το πόδι μας
στη γη
Ένας έμεινε να αιωρείται
στο Πουθενά.
Κάπου ανάμεσα
σ’ εδώ κι εκεί
Κάπου ανάμεσα
σε τώρα, χτες
και αύριο
Κάποιοι τον είπαν ποιητή
Ας μην του δώσουμε όνομα
Σαν δίνεις όνομα
σε κάποιον τον «ορίζεις».
Ετούτος πάντα δίχως όρια
βλέπει καλά
καθώς είναι ένα
μ’ εκείνο που κοιτάζει.
Και έχει χρώμα η μουσική
και μουσική έχει το χρώμα
Ήλιος ακούγεται στα μέσα του
Και τι παράξενο!
Νιώθει τον πόνο κείνου
του σπόρου του μικρού
σαν ξεφυτρώνει
Εκείνος που έμεινε
να αιωρείται στο Πουθενά
Εκείνος που όνομα αν του δώσουμε
θα χάσει την Ουσία.
© Δέσποινα Αυγουστινάκη
English Version
When we put our foot down
on earth
One was left hovering
over Nowhere.
Somewhere in between
here and there
Somewhere in between
now, yesterday
and tomorrow
Some called him a poet
Let's not give him a name
Giving a name
is giving boundaries
is giving limits
He is limitless
he sees well
as he is one with what he is looking at.
He hears music in the colors
and sees color in the music
Sun is heard in his inner self
And how strange
He feels the pain
of the little seed
as it's sprouting
The one that stayed
hovering over Nowhere
The one that if named
will lose his Essence.
© Despina Avgoustinaki
