Η μνήμη

Εδώ η μνήμη

ξεθώριασε

Ντύθηκε την ομίχλη

των καιρών

και λούφαξε

δίχως ανάσα.

Είπανε τότε

πως τίποτα

απ’ όλα αυτά δεν έγινε

ποτέ ξανά.

Σπουδαία δικαιολογία!

Δεν ξέραμε!

Δεν είχε ξαναγίνει!

Αλήθεια, δεν το περιμέναμε!

Κι η μνήμη

ξεθωριασμένη πια

δίχως ανάσα

μ’ ένα μικρό αναστεναγμό

απαρνήθηκε

τον ίδιο της τον εαυτό

έτσι από φόβο

μην την κατηγορήσουν

πως θυμάται.

Έτσι απλά

πολύ απλά

πάντα θα γίνονται,

όπως καλά το βλέπεις,

τα ίδια λάθη.

© Δέσποινα Αυγουστινάκη