Μια από αυτές αϕήσω μόνη της να ορίσει τις λέξεις η
Ξεκινώ λοιπόν. . .
Έχετε αισθανθεί ποτέ πως το χαμόγελό σας λειτουργεί ϕαρμακευτικά;
Πώς βρεθήκατε σε ένα συγκεκριμένο σημείο μια συγκεκριμένη στιγμή για έναν συγκεκριμένο ακατανόητο λόγο;
Έχετε σίγουρα ξεκινήσει για αλλού κι αλλού βρεθήκατε. Έτσι σήμερα κι εγώ. Μπαίνω στο αυτοκίνητο να επιστρέψω σπίτι.
Το ντριν του κινητού και μια σύντομη, γνωστή σε όλους, συνομιλία μεσημεριού με στέλνει στο ϕούρνο κι από εκεί στο σούπερ μάρκετ.
Στο ϕούρνο γνώριμες ϕιγούρες πια κι ας μην πηγαίνω κάθε μεσημέρι.
Εκεί και το χαμόγελο μιας άλλης εποχής όπως κάθε ϕορά να μου γελά, κι εμένα και του κόσμου γύρω του, κάτω απ'τα μουστάκια.
Κοιτάει γύρω πάντα γελαστά . Για όλους μια καλή κουβέντα. Τόσο έχει μπει στο σκηνικό που λέω πως δίχως του μήτε ϕούρνο μεσημεριού μήτε ψωμί δεν έχει
Έτσι και σήμερα. Γλυκό ψωμί με συνοδεία αλληλοαγκαλιαζόμενων χαμόγελων.
Έπειτα Σούπερ Μάρκετ. Κι η επιστροϕή. Κι εκεί λίγο πριν στρίψω την γωνιά για να βρω το αυτοκίνητο , η συνάντηση. Ομιλούσα πια εκτός απ' το χαμόγελο με μάτια και με χείλη.
Μη με ρωτήσετε τι ειπώθηκε.
Δεν θυμάμαι καν . Μόνο το χαμόγελο κράτησα και τη χαρά. Τη χακαι την ευτυχία που στάθηκα εκεί στη γωνία κι άκουσα χείλη που 'θελαν τόσο να ακουστούν. ..
Ένα χαμόγελο θέλει ο κόσμος, δύο αυτιά και δύο χέρια ϕτερούγες να αγκαλιάζουν
Υπέροχη μέρα! ! !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου