Τι νομίζεις;

 

«Τι νομίζεις;

Δε σε γνωρίζω ;

Χρόνια τώρα διαβάζω τις λέξεις σου

τον τόνο της φωνής σου

τη χροιά

το πάθος και την ένταση

 Δε σε γνωρίζω;

Χρόνια τώρα διαβάζω

τις κινήσεις

τις γραμμές του προσώπου

την ώρα ακριβώς που σκάβονται

εκείνες τις μικρές γραμμές

που ενώνουν τα μέσα

με το δέρμα .

Δε σε γνωρίζω;

Χρόνια τώρα μυρίζω

τον ιδρώτα του κορμιού

τα υγρά τα δάκρυα

το άρωμα κάθε έκκρισης

σε στιγμές ανείπωτης θλίψης ή έρωτα .

Δε σε γνωρίζω;

Χρόνια τώρα ακούω τον κτύπο της καρδιάς

την ανάσα καυτή στο ρυθμό της

τ’ ανεπαίσθητα τριξίματα

σε κάθε κύτταρο

καθώς μεγαλώνει

Δε σε γνωρίζω;

Χρόνια τώρα νιώθω

το κάθε το σκίρτημα

μέσα στις φλέβες

στους καρπούς που σε καίνε

το θυμό, τη χαρά και τη λύπη.

Τι νομίζεις;
Δε σε γνωρίζω;

Χρόνια τώρα διαβάζω

τα πάντα σου.

Νομίζεις!
Με γνωρίζεις;
Κι όμως ίσαμε

να τα γράψεις

άλλαξαν ανεπαίσθητα

οι κινήσεις

οι γραμμές του προσώπου

ο ιδρώτας στο κορμί

τα δάκρυα

ο κτύπος της καρδιάς

η καυτή ανάσα

το σκίρτημα στις φλέβες

τα ανεπαίσθητα τριξίματα.
Άλλαξαν όλα.
Με γνωρίζεις;

Τι λες;
Νομίζεις;»

©Δέσποινα Αυγουστινάκη