Στενά παπούτσια φόρεσες
να δεις
πώς είναι άραγε να μη χωράς
να μη σε βάζει ο τόπος;
Στενά παπούτσια φόρεσες
να πεις κι εσύ τι ένιωσες
να δώσεις επιτέλους μία γνώμη.
Στενά παπούτσια φόρεσες.
Για λίγο είπες.
Μονάχα για να δεις, να νιώσεις.
Μα δες.
Ένα δε ’γίναν με το δέρμα σου;
Χώρεσες έτσι αργά αργά
δίχως να καταλάβεις.
Στενά παπούτσια;
Ή δέρμα;
Τώρα μέσα τους λες
ελεύθερα πως ζεις.
Πως δεν φοράς παπούτσια.
Πώς γίνεται ;
Πώς δεν τα βλέπεις πια;
Μα ένα εγίναν.
Ακόμα να το δεις;
Ένα εγίναν με το δέρμα.
©Δέσποινα Αυγουστινάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου