Η θάλασσα

Η θάλασσα που βλέπουμε

ποτέ δεν είναι ίδια.

Κάποια κύματα συνεχίζουν το ταξίδι

και κάποια σπάζουν στη στεριά.

Τόσο απλά.

Γι’ αυτό να μην ανησυχείς.

Δεν είναι πως ξέρεις

τα πάντα για τη θάλασσα

επειδή απλώς

 την έζησες εχτές.

© Δέσποινα Αυγουστινάκη

Απέλπιδα προσπάθεια

Κρατούσε παραμάσχαλα
το κρεβάτι της
Λερή κουβέρτα καφέ κρόσσι
Τα βήματα βαριά
Η ανάσα παγωμένη
Η μυρωδιά αλμυρή από τη θάλασσα
Λίγα μέτρα ακόμη
Λίγα λεπτά
Λίγο κουράγιο
Λίγη ελπίδα χιλιοτρύπητη
Κι ύστερα σφιχταγκάλιασμα
στο πέλαγος
Απέλπιδα προσπάθεια να ζήσει
Να ζήσει
ή να πεθάνει
ελεύθερη.
Να νιώσει τελικά
το τι σημαίνει 

ελευθερία.

© Δέσποινα Αυγουστινάκη

Κατόπιν εορτής

 

Πείτε μου, αλήθεια.  
Έχω μπερδευτεί.  
Σαν θα σχολάσει η γιορτή
που όλα πήγανε στραβά  
πώς γίνεται όλοι  
να το ξέρουνε ποιος φταίει;
Μ’ αλήθεια πριν την εορτή  
πού ήτανε όλοι αυτοί  
που τόσο εύκολα  
τείνουν το δάκτυλο  
και λεν’
«Εκείνος φταίει»;  
 
© Δέσποινα Αυγουστινάκη  

Τα τριζόνια

 

Κι εκείνα τα τριζόνια
βραδιές καλοκαιριού
αλλοτινές
να σου θυμίζουν.  
Μα το τραγούδι ολόιδιο  
Κι εκεί ακριβώς το νιώθεις  
Πως όλα ίδια μένουνε  
κι ας έγινε  
εκείνο το στενάκι  
λεωφόρος.  
 
 
© Δέσποινα Αυγουστινάκη   
 

Επιστροφή

Επιστρέφουμε.
Κάθε ανάσα
ένα μας βήμα  
κοντύτερα στο Φως  
Επιστρέφουμε
Ο τελευταίος ο σταθμός  
Η επιστροφή μας  
 
© Δέσποινα Αυγουστινάκη   
 

Φως παρελθόντος

Φως παρελθόντος σύμπαντος

τ’ αστέρια

καρφιτσωμένα

στο μαύρο της νυχτιάς

να μας θυμίζουν:

Όλα στο σύμπαν

ερήμην μας

Κι εμείς εδώ

σ’ άνιση μάχη

με αυτό

που ορίσαμε

αυθαίρετα

ως χρόνο.

© Δέσποινα Αυγουστινάκη

Αν δε σωπάσεις

Είναι που 
αν δε σωπάσεις
δεν ακούς. 
Κι εδώ όλοι μιλάνε. 

© Δέσποινα Αυγουστινάκη  
 

Η προσπάθεια

Αφαιρώ λέξεις
θαυμαστικά 
τελείες και κόμματα 
σε μια απέλπιδα προσπάθεια 
να κρατήσω 
την ουσία 

© Δέσποινα Αυγουστινάκη