Δευτέρα 31 Ιουλίου 2017
Πέμπτη 27 Ιουλίου 2017
Σαν πέσει η νύχτα
Σαν πέσει η νύχτα
οι γραμμές του κόσμου
σβήνουν απαλά.
Λειαίνονται οι αιχμηρές γωνίες
Όλα στρογγυλά
χάνουν σε λεπτομέρεια.
Κερδίζουνε σε σχήμα.
Σαν πέσει η νύχτα
Βλέπεις καθαρά
του κόσμου το περίγραμμα
απαλλαγμένο
απ' τις σκιές
που σε μπερδεύουν.
Σαν πέσει η νύχτα
όλος ο Κόσμος
ξάστερος μπροστά σου.
©Δέσποινα Αυγουστινάκη
Τρίτη 25 Ιουλίου 2017
Μια και απέθανε
Επίγονοι
της πρώτης γλώσσας
Ρέουν αδιάκοπα
αιώνες χίλιους
και χίλιες εποχές
κείνης τα γράμματα
ανάκατα στα μέσα μας
φτιάχνοντας λέξεις.
Μας ομιλούν.
Μας δείχνουνε τα πάντα.
Κι εμείς
αιώνες χίλιους
και χίλιες εποχές
ακούμε
μα δεν καταλαβαίνουμε
Μια και απέθανε
κι ο τελευταίος δάσκαλος
της πρώτης
πρώτης
γλώσσας.
©Δέσποινα Αυγουστινάκη
Τρίτη 18 Ιουλίου 2017
Έτσι απλά για να πούμε
Εδώ
βρέχει ασταμάτητα
Ξεδίψασε
η γη
Γεμίσαν
οι πηγές της
καταμεσής
καλοκαιριού
Έτσι
απλά για να πούμε…
«Ήταν
κι εκείνο το υγρό
το
καλοκαίρι του ’17.
Θυμάσαι;»
Εδώ
δρόσισε αρκετά
Ιούλη
μήνα, ζακετάκι
Έτσι
απλά για να πούμε…
«Ήταν
κι εκείνο το δροσερό
το
καλοκαίρι του ’17.
Θυμάσαι;»
Εδώ
η μνήμη γράφεται
στον
ήχο της βροχής
μέσα
στη θάλασσα
στο
δροσερό αεράκι
στα
μαλλιά σου
Εδώ
η μνήμη γράφεται
βαθιά
μέσα στο δέρμα..
Έτσι
απλά για να πούμε...
«Ήταν
κι εκείνο το ποτάμι
που
ξεχείλισε στα μέσα σου
το
καλοκαίρι του ’17.
Θυμάσαι;»
©Δέσποινα
Αυγουστινάκη
Τετάρτη 12 Ιουλίου 2017
Η τόλμη
Κι είναι άγρια στο βάλτο
τα κουνούπια
Ρουφούν το αίμα σου
Σε πίνουν ολάκερο
Σε εξαφανίζουν
Θέλει την τόλμη
ήρωα μυθικού
με άθλους χίλιους
να τα γητέψεις
Να βγεις αλώβητος
ακόμα κι απ' το βάλτο
Θέλει την τόλμη
Ενός χαμόγελου
Μιας αγκαλιάς
Μίας αγάπης
δίχως σύνορα
Αυτής που αγαπά
Και το κουνούπι
©Δέσποινα Αυγουστινάκη
Τετάρτη 5 Ιουλίου 2017
Δευτέρα 3 Ιουλίου 2017
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)