Σάββατο 28 Μαΐου 2016
Δευτέρα 23 Μαΐου 2016
Είμαστε...
Είμαστε
αυτό
που γινόμαστε
κάθε
στιγμή που περνά.
οι
μυρωδιές
οι
ήχοι της
το
πάθος
οι
εικόνες της
και
οι λέξεις
οι
μικρές της χαρές
οι
μεγάλες της απογοητεύσεις.
Είμαστε
ένα
υπέροχο ψηφιδωτό
από
ψηφίδες
συλλέκτη
μανιακού
των
πάντων.
Ένα
ψηφιδωτό
που
δεν τελειώνει....
Ψέματα!
Κάποτε
τελειώνει
Θες
δε θες
Και
τότε
μόνο
τότε
ίσως
μπορούμε να πούμε:
Είμαστε
αυτό…
Και
τότε
άραγε, ποια
η πιο μεγάλη
η πιο μεγάλη
και
ποια η τελευταία
η ψηφίδα;
η ψηφίδα;
©Δέσποινα Αυγουστινάκη
Τετάρτη 4 Μαΐου 2016
Η λίμνη
«Είναι καθρέφτης φυσικός η λίμνη
μέσα
καθαίρεται ουρανός και μνήμη
Είναι
ο χρόνος βοηθός κι αδέρφι
κάνει
το χτες εικόνα και σου γνέφει
Γεμίζει
μ άρωμα ξεχωριστό που εχάθη
αγγίζει
της ψυχής σου τ' άγρια βάθη
Εκεί
στα βάθη τη φουρτούνα γαληνεύει
Λίμνη
γαλήνια την κάνει, τη μερεύει
Και
μερωμένη η ψυχή να χρωματίζει
στον
πίνακα σου της ζωής να ξεχωρίζει
η
λίμνη που ήρεμη όσο και να φαντάζει
στα
βάθη της τα άπατα φουρτούνες σιγοβράζει»
©Δέσποινα Αυγουστινάκη
Ετικέτες
Άγιος Νικόλαος,
Δέσποινα Αυγουστινάκη,
Η λίμνη,
καθρέφτης φυσικός,
ποίηση,
Σκαριφήματα,
poem
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)