Ίσως κάποτε...

Κόβε την προσδοκία σε κομμάτια μικρά

Τσιμπολόγα σαν κοτσύφι τα ψίχουλα

Ένα ένα…

Μπουκιά μπουκιά…

Ποιος ξέρει;

Ίσως κάποτε  χορτάσεις.


Δέσποινα Αυγουστινάκη

Όσο διαβάζω...

Όσο διαβάζω,

τόσο πιο ασήμαντες , μικρές γίνονται οι λέξεις μου...

Λουφάζουν για λίγο ,όλο ντροπή ,

μπρος στις μεγάλες που διαβάζουν.

Kρύβονται ...

Για λίγο.

Μα τι παράξενο!

Όσο πιο μικρές κι ασήμαντες νιώθουν οι λέξεις μου

τόσο θεριεύουν κι αγριεύουν στην κρυψώνα τους.

Φοβάμαι το έβγα τους....

Αλήθεια!

Φοβάμαι...


Δέσποινα Αυγουστινάκη