Μια λεξη μόνο..

Μια λέξη.
Μια λέξη μόνο.
Σκεφτήκατε ποτέ τι κουβαλάει;

Μια μόνο λέξη....
Ξαπλωμένη στο κρεβάτι προχθές βράδυ, μάτια κλειστά, ταξίδι σε αναμνήσεις, σε αρώματα, σε εικόνες σε συναισθήματα. Κι η αιτία;

Μια μόνο λέξη που ήρθε ξαφνικά στο μυαλό,  γεννημένη δε θυμάμαι από ποιον συνειρμό.

Μια λέξη...

Τι λέει αραγε το λεξικό για τη λέξη αυτή;

" Σοφράς ": Ένα χαμηλό κυκλικό έπιπλο, από τάβλες πεύκου, μοιάζει με τραπέζι αλλά δεν χρησιμοποιείται στην Κρήτη ως τέτοιο, διότι του λείπουν 4 πόδια. Οι γυναίκες πλάθουν στο καπάκι του διάφορες πίτες και παρασκευάζουν προϊόντα μαγειρικής. Όταν είναι ανενεργό κρέμεται στον τοίχο.


Πολύ στεγνή μου φάνηκε, η ερμηνεία για το σοφρά στο λεξικό.
Μια απλή εικόνα γι’  αυτόν που δεν τον έχει ζήσει το σοφρά.

Για μένα η λέξη αυτή είναι εικόνα, συναίσθημα , χαμόγελο, ηρεμία και ένα υπέροχο άρωμα βάρσαμου.
Η γιαγιά Αντιγόνη σκυμμένη πάνω από το σοφρά ν' ανοίγει φύλλο με το ξυλίκι. Ποδιά κεντητή δεμένη στη μέση της. Χέρια αλευρωμένα, φύλλο λεπτό σαν τσιγαρόχαρτο. Μια λεκάνη με γλυκιά μυζήθρα, με άφθονο δυόσμο...
Ακόμα έχω τη μυρωδιά στη μύτη μου. Η γιαγιά μου δίνει συμβουλές  : «Κοίτα πως θα φτιάχνεις πιταρακια όταν μεγαλώσεις». Η φωνή της ακόμα στα αυτιά μου...
Όλες οι αισθήσεις  επιστρατεύονται μόνο και μόνο στο άκουσμα μιας λέξης...

Σοφράς

Δεν είναι για μένα απλά ένα κοντό τραπεζάκι .
Είναι ηρεμία Σαββατοκύριακου. Άρωμα βάρσαμου. Φωνή γιαγιάς. Χαμόγελο παππού. Αλεύρι στα χέρια. Λάδι στο τηγάνι. Γλυκό τσιτσίρισμα. Μπουκωμένο στόμα με μέλι να τρέχει πάνω στο φόρεμα...

Γιαγιά  Σ΄ ΑΓΑΠΩ!!

Δέσποινα Αυγουστινάκη ( 21/2/2010 )